Luce Bögemann (63) is van mening dat iedereen die van lezen houdt, een cursus schrijven kan gaan doen. Luce heeft het leren schrijven ervaren als een klein wonder om te zien wat ze zelf neerzette, wat de andere cursisten lieten zien op dat gebied en wat ze allemaal ontdekte over wat er allemaal bij komt kijken.

Waarom heb je gekozen voor een schrijvers club?

Luce: “Ik werd attent gemaakt op deze cursus, men dacht dat dit echt iets voor mij was. Mijn belangrijkste drijfveer was het leren schrijven. Ik heb voor mijn werk veel geschreven maar dat was in het kader van het werk. Rapporten en artikelen schrijven. Ik ben docent/onderzoeker geweest op de universiteit. Maar ik wilde creatief leren schrijven. Ik ben ook jaren uitvaartbegeleider geweest bij het Humanistisch Verbond. Dat is een bepaald soort van interviewen en vertalen naar wat de mensen voor ogen hebben. Mijn wens was om fictie te leren schrijven.”

Waar heb je een schrijversclub gevonden?

“In Roermond bij Marian Louwers. Ik woon nog niet in Roermond maar ben op zoek naar een appartement. Mijn dochter woont ook in Roermond en ik vind het een aangename, mooie stad. Ik wil hier heel graag gaan wonen. Vandaar dat ik een club in Roermond zocht.”

Hoe beviel de eerste keer?

“Ik stapte daar binnen en er zaten drie vrouwen en een man. Een klein clubje dus. Marian pakte het meteen ontzettend leuk aan. Ze vertelde kort over haar eigen schrijverschap, dat ze bijvoorbeeld een toneelstuk heeft geschreven. Ik vond het meteen heel stimulerend. De cursus is leuk opgebouwd. We zijn begonnen met elkaar te beschrijven. Dus de opdracht was: schrijf iets over de degene die tegenover je zit. Het resultaat hebben we aan elkaar voorgelezen. Daarna hebben we besproken hoe het was om dat te horen over jezelf en hoe zou je een en ander beter neer kunnen zetten. Het moest kleurrijk zijn en het moet een toegevoegde waarde hebben. Geen neuzelarij. Daarbij ontdek je dat de een de neiging heeft lange zinnen te maken en een ander schrijft bijvoorbeeld in staccato.”

Wat deden jullie nog meer?

“Wij bekeken onder andere de eerste openingszin in een boek. Je vraagt je af of die zin uitnodigt om verder te lezen en waarom wel of juist niet. Ik ben door de cursus anders gaan lezen. We zijn gaan zoeken in het boek dat we allemaal gelezen hadden naar een zin die een bepaald gevoel uitdrukt, angst of spanning of iets anders. Dat viel niet mee! Halverwege de eerste les riep ik al: ‘wat is dit leuk, ik wil meer!’ Het is goed om te weten dat als je een boek wilt schrijven, je in de huid van de hoofdpersoon moet kruipen. Je moet echt alles van deze persoon weten (bedenken), welk geloof, achtergrond, voorkeuren, welke ervaringen deze persoon heeft gehad. Hoe hij reageert op bepaalde situaties..”

Wat zijn je plannen?

“Ik wilde altijd een boek schrijven maar ik ben wat bescheidener geworden en wil eerst maar eens beginnen met korte verhalen. Dat zou ik wel heel leuk vinden. Brieven schrijven vind ik ook leuk. Maar wie doet dat nog? Wat ik ook een uitdaging vind is vanuit verschillende perspectieven schrijven, in de ik-persoon of in de derde persoon, of je er (zogenaamd) bij bent geweest of niet. Ik heb me nooit gerealiseerd dat er zoveel bij komt kijken. Dat je op zoveel verschillende manieren iets kunt beschrijven. Er is bij mij een nieuwe manier van kijken ontstaan en het is veel ingewikkelder dan ik gedacht had. Ik ben ook wel eens wanhopig geworden en dacht dat ik het nooit zou leren.”

Wat doe je na de cursus?

“Het waren acht bijeenkomsten maar we gaan door. In september gaan we verder. Ik werk niet meer maar wat ik graag zou gaan doen is als free-lancer interviews af nemen Voor een krant of tijdschrift. Dat is een heel leuke manier van schrijven, vind ik.”