Een deel van de club tijdens een uitstapje bij ex-lid Phil en echtgenoot Lei (Foto: Michael van Lier)

Deze club van louter vrouwen bridged niet al doet hun naam anders vermoeden. Ze willen een ‘bruggetje’ naar elkaar bouwen en elkaar bijstaan in moeilijke periodes. Maar ze hebben voornamelijk veel plezier samen. Deze club bestaat al ruim twaalf jaar en leden komen en sommige gaan weer. Diverse leden vertellen wat de club voor ze betekent.

Marléne, het jongste lid met 49 jaar: "Ik ben door Lilian, het oudste lid (79), er bij gekomen. Zij nam mij een keertje mee. Dat is ongeveer zeven jaar geleden. Ik ben een ‘foetel-lid‘. Ik kom af en toe. Ik vind het ‘sjiek‘ om er bij te zijn. Ik voel me veilig bij deze club."

Nelly hoort er ongeveer acht jaar bij: "Ik kom niet heel geregeld maar zoals het uitkomt. Als ik er ben is het altijd heel gezellig en er worden ervaringen met elkaar gedeeld."

Jacqueline is er bijna vanaf het begin bij: "Ik kwam een keer mee met een vriendin die lid was. Ik ben blijven plakken. De andere leden waren voor mij allemaal vreemden. Het heeft een tijd geduurd voordat ik alle levensverhalen had gehoord. Inmiddels ken ik de leden heel goed en ook alle familieleden persoonlijk of uit verhalen. We hebben wel ooit geprobeerd te kaarten maar praten was toch belangrijker."

Gita is pas een half jaar lid: "Het lidmaatschap bevalt heel goed. Langzaam maar zeker leer ik de andere leden beter kennen. Ik verheug me iedere donderdag weer op onze bijeenkomst."

Phil, inmiddels ex lid en mede oprichter van de club: "Een vriendin en ik waren samen in een café en zagen vier mensen samen kaarten en ontzettend veel plezier hebben. Wij dachten "dat willen we ook wel". Het idee was geboren. Wij zochten andere aardige vrouwen erbij en de club was een feit. Alleen het kaarten lukte niet zo goed. We hadden elkaar gewoon heel veel te vertellen. We zijn jarenlang samen gekomen in diverse café‘s maar op een gegeven moment hebben we gekozen om bij een lid thuis samen te komen. De reden was dat we ook samen wat wilden eten. Na een jaar of tien ben ik gestopt omdat ik andere dingen wilde gaan doen. Maar af en toe schuif ik toch nog aan omdat ik me verbonden blijf voelen en ik ben altijd welkom."

Lilian al eeuwig lid: "Ik ben de oudste en ik kan me af en toe aan de jongere leden optrekken. Ik hoor alle verhalen van de anderen. Ik krijg goede raad van de leden. Soms volg ik die zelfs op! Als het niet goed met me gaat, kan ik dat in de club vertellen. Ik kan er echt mijn ei kwijt. Inmiddels kom ik naar de club met mijn rollater. Dat had ik tien jaar geleden niet kunnen bedenken. Het klinkt natuurlijk een stuk beter als ik zeg dat ik ga bridgen dan dat ik met vriendinnen ga kletsen!"

Renée vanaf het prille begin er bij: "Er zijn leden gekomen en gegaan maar ik ben altijd trouw gebleven. Ik ben er (bijna) iedere donderdag bij. We hebben vaak felle discussies over alles en iedereen. De sfeer is perfect en ook knutselen we wel eens samen. We maken af en toe een uitstapje. De club komt om een uur of vier bij elkaar en meestal gaan we tussen acht en negen weer naar huis. Na lekker te hebben gegeten en een wijntje te hebben gedronken. De vrouw des huizes kookt en wij stoppen vijf euro voor de kosten in de pot. Ons oudste lid doet de boodschappen. Petje af! Het is iedere donderdag een klein feestje."