De Bridgeclub is een vriendinnenclub die absoluut niet wil bridgen! Wat ze wel doen is een ‘bruggetje’ bouwen naar elkaar. Elkaar helpen als dat nodig is, luisteren naar elkaar en ook leuke dingen ondernemen. Vijf leden in de leeftijd tussen 59 en 77 jaar, vertellen over hun club die nu al 9 jaar bestaat.

Wat was de aanleiding om de club op te richten?

Phil: “Dat was het overlijden van een collegaatje/vriendin. Na de crematie wilden een vriendin en ik niet zomaar overgaan tot de orde van de dag maar even tot rust komen in café Mijnheerkens. Herinneringen ophalend aan de overledene zagen wij aan een tafeltje drie heren en een dame kaarten. Ze hadden duidelijk plezier. Het idee ontstond om een kaartclub op te richten.“

Hoe gingen jullie te werk?

Renée: “Ik werd gevraagd om er bij te komen en we hadden al snel acht vrouwen die wel wilden. We troffen elkaar iedere donderdagavond in een café. Daar gingen we inderdaad kaarten, nee, niet Bridgen maar Harten Jagen of Jokeren. We waren niet geïnteresseerd in ingewikkelde spelregels. Wij vonden het heel sjiek staan als mensen zeiden dat ze gingen ‘Bridgen’, dat klinkt een stuk beter dan “Harten Jagen of Pesten. Dus onze club heette toen ’De Bridgeclub’.”

Hoe ging het verder?

Phil: “De Bridgeclub groeide voorspoedig en binnen de kortste keren hadden we wel 17 leden. Dat beviel minder! Er was geen echt contact meer met elkaar, het gezelschap was te groot. De harde kern vormde wel de spil van het geheel en op een natuurlijke manier bleven een stuk of acht vaste leden over. Soms al decennia lang vriendinnen van elkaar. Het kaarten werd steeds minder belangrijk en dat deden we op een gegeven moment helemaal niet meer.“

Wat kwam er in plaats van het kaarten?

Jacqueline: “ We bedachten dat we elkaars steun en toeverlaat wilden zijn en zo ervaar ik het ook. Elkaar helpen in nood en een klankbord voor elkaar zijn. Wij hebben zogenaamde ‘projecten’ en dat kan van alles zijn. Bijvoorbeeld: een lid durfde niet naar de tandarts, de andere leden hebben haar moed ingesproken, een lid begeleidde haar naar de tandarts en toen zij het volbracht had, kreeg ze van de andere leden een cadeautje in de vorm van een uitje. Een ander project was om bij een van de leden het huis van alle rommel te ontdoen op zolder, kelder en schuur. Huis en geest werden ontdaan van overbodige ballast. Een project van mij was om een lid met oogproblemen wekelijks enkele uren voor te lezen. Maar we hebben ook al diverse keren een week vakantie in een vakantiehuisje doorgebracht. Onze club praat over andere dingen dan over het weer en wat we gekocht hebben. We leven met elkaar mee en zijn oprecht geïnteresseerd in elkaar.”

Hebben jullie een heel bijzonder project?

Margot: “Iedere veertien dagen komt er een filosoof met ons filosoferen bij een lid thuis. Dat doen we aan de hand van een boek. We lezen allemaal een bepaald hoofdstuk en daar praten we dan over. Daarvoor hebben we nog enkele andere mensen uitgenodigd en meestal zijn we met z’n tienen of twaalven. Daarna drinken we samen een glas wijn en eten ook samen. Heel inspirerend.”

Bleef de locatie steeds dezelfde?

Lilian: “Nee, we wisselden af en toe van café maar ook het tijdstip veranderde. Wij kwamen iedere donderdagavond om 20.00 uur bij elkaar en dat wilde wel eens laat worden. Dat was voor sommige leden te vermoeiend. We besloten om 16.00 uur bij elkaar te komen. Toen hadden we het probleem dat we rond zes uur iets wilden eten. Dat was in het café niet mogelijk. We besloten om elkaar bij leden thuis te ontmoeten. Daar eten we samen. Er wordt door een lid gekookt of we halen iets bij de fritestent. Precies zoals het uitkomt. De Bridgeclub is als een warm bad en ik sla geen keer over. Moe, zwak, ziek of op sterven na dood, Ik ben er bij. Ik ben afgelopen week 77 jaar geworden en daarmee veruit het oudste lid. Ik kan het niet meer opbrengen om een feest te geven en dat wil ik wel heel graag. De Bridgeclub heeft de hele organisatie van mij overgenomen. De feestlocatie is bij een lid thuis, de boodschappen, de vlaaien, de hapjes en het ‘werm vleis’, alles is geregeld. Ik hoef niets te doen en me nergens druk over te maken, de Bridgeclub, mijn 40 gasten en ik hebben er zin in!”