Mevrouw Zeegers (79) en mevrouw Walbrecht (77) uit Swalmen breien, borduren en haken dat het een lieve lust is. Samen met 20 andere leden van de handwerkclub. Zij helpen bij moeilijke werkjes, ze hebben verstand van veel soorten handwerken.

Vertel iets over de handwerkclub?

Mevrouw Zeegers: “ Wij bestaan al 30 jaar. Tegenwoordig hebben we nog 20 leden. De club komt iedere woensdagmiddag bij elkaar om te handwerken. Dertig jaar geleden zijn we gestart met wel 35 leden. We hebben nu vooral oudere leden tot in de negentig jaar. Maar ook jongeren. Tussen 50 en 60 jaar. Mevrouw Walbrecht en ik helpen de mensen waar dat nodig is om er iets moois van te maken.”

Mevrouw Walbrecht: “Het is fijn om iets te betekenen voor oude mensen, maar ik doe het net zo goed voor mezelf. Ik heb er plezier in.”

Waar is het allemaal te doen?

Mevrouw Walbrecht: “In verenigingsgebouw ‘De Robijn’ in Swalmen. Iedere woensdagmiddag vanaf half twee.”

Wat maken jullie zoal?

Mevrouw Zeegers: “Sommigen breien sokken, de jongere generatie is tegenwoordig bezig met mooie kaarten maken. Maar ook borduren en haken.”

Mevrouw Walbrecht: “Er worden veel handdoeken geborduurd, erg leuk om als cadeautje weg te geven. Dan ben je klaar voor vijf of zes euro. De handdoeken worden ook nog ingepakt met een strikje en een krulletje. Er worden hemdjes voor kinderen voor de derde wereld gemaakt maar ook mooie dekservetten geborduurd.”

Wat doet men met de handwerken?

Mevrouw Zeegers: “Vroeger hielden we een tentoonstelling waar de spullen verkocht werden. Maar dat doen we niet meer. Het kost te veel tijd en inspanning. We worden een dagje ouder. Maar de spullen worden tegenwoordig onderling verkocht maar ook op bestelling geleverd.”

Mevrouw Walbrecht: “Er zijn nog dames die hardanger maken, een soort open borduurwerk. Het materiaal daarvoor is vrij duur. Meestal blijven de bijzondere handwerken in de familie.”

Waar hebt u het handwerken geleerd?

Mevrouw Zeegers: “Ik heb het thuis van mijn moeder geleerd. Ik kan ook mijn eigen kleding maken, zelfs mantels. Maar dat doe ik niet meer. Ik heb het handwerken gewoon in de vingers. Je hebt het of je hebt het niet, Jonge mensen leggen nu gewoon een place-mat op tafel, ik leg een mooie geborduurde dekservet op tafel.”

Mevrouw Walbrecht: “Ik breide met 11 jaar al sokken voor mijn vader. Mijn dochter kan ook wel handwerken maar meestal doe ik het voor haar. Sommigen kunnen nog geen knoop aannaaien. Een mens kan niet alles, iedereen heeft zijn dingen waar men goed in is. ”

Hoe lang gaat u nog door?

Mevrouw Zeegers: “ Zo lang ik gezond blijf. Het is altijd gezellig en de mensen rekenen op mij. Ze vinden het jammer als er in de zomer gedurende zes weken geen bijeenkomst is”.

Mevrouw Walbrecht: Ik ben nu al 20 jaar actief bij De Heideroosjes en ik ga door. Ik ben ook bij linedansen en bij de gym. Niemand hoeft mij op te hemelen. Ik vind het zelf ook heel leuk om te doen.”