Har Haans is van vele markten thuis. Eenmaal op z’n praatstoel komt het ene onderwerp na het andere aan bod.

Wat is de Puddingclub voor een soort club?

Har: “Ik heb de Puddingclub opgericht om mensen de gelegenheid te geven om kennis te maken met mijn kwaliteiten als kok. Ik heb gekozen voor deze naam omdat ik een eenvoudige naam wilde en dat is ‘Puddingclub’. Ik wil voeding geven aan mensen op twee manieren. Door middel van koken en ik wil mensen bewust maken. Dat is een mooie combinatie.”

Hoe werkt dat?

“Mensen hebben voeding nodig. Dus daar komen de mensen op af. Ik zie al snel iets in mensen en daardoor komen we vaak tot de meest mooie gesprekken. Ik leer daar veel van en vaak bedanken mensen mij voor het goede gesprek. Ik heb gemerkt dat een grote behoefte aan een goed gesprek is Maar ze willen ook feesten. Ik kook voor groepen van minimaal 10 mensen.”

Waarover gaan de gesprekken?

“Het begint altijd over eten. Ik kook op een speciale manier. Biologisch, maar bij mij gaat dat heel ver. Ik maak bijvoorbeeld een speciaal soort brood. Ka’mutbrood. Dat is een soort graan. Dat soort heeft men gevonden in de sarcofagen van farao’s. Dat graan wordt verbouwd in Montana. Dat heeft met zonne energie te maken en grondsoort. Ik heb een licentie om het brood te mogen bakken en ik maal het graan zelf. Dus ik ben heel puur en bewust bezig. Alle energie dat in het graan zit, zet ik om in het brood. Dat ervaren mensen die het eten. Soms vragen zieke mensen of ik een brood voor hun wil bakken.”

Hoe maak je de mensen nog meer bewust?

“Ik schilder. Schilderen is een mooie manier om verder in het bewustzijn te komen. Bij elk doek wat ik maak, kom ik mezelf tegen, mijn eigen grenzen. Kunst is een uiting van de ziel, een bezieling. Ik kook met bezieling en ik schilder met bezieling. Dat vind ik interessant. Impressionisme trekt me erg aan, Manet, Gaughin, Van Gogh...Ik wil de mensen in beweging brengen, wakker maken.”

Waar moeten mensen zich bewust van worden?

“Bijvoorbeeld wat er nu speelt in Tibet. Met de Dalai Lama. Ik ben heel kwaad daarover. Ik wilde mijn woede op een doek overbrengen. Ik heb de meest rode verf gekozen en ik schreef op het doek ‘Tibet free’ met hele dikke klodders verf. Het toeval wilde dat de rode verf begon te druipen. Het verdriet van de mensen zie ik daar in. Ik vind het een uiting van ‘de Nederlander’ en heb er een kleine Nederlandse vlag bijgemaakt. Daarbij, vind ik, dat de Nederlandse regering geen duidelijk standpunt inneemt. Ik ben ook van mening dat deze reactie te maken heeft met geld. Altijd heeft alles te maken met geld. Ik praat veel met mensen over deze onderwerpen. Mensen moeten geen kuddedieren worden.