De vader van Marijke Peters heeft EHBO-vereniging Herten in het leven geroepen in 1987, samen met Marijke. Vader is overleden maar zijn dochter is nog altijd met hart en ziel betrokken bij de vereniging.

Wat is het verschil met het Rode kruis en de EHBO-vereniging?

“ Het Rode Kruis heeft een andere insteek. Zij doen hun werk op landelijk en ook op internationaal gebied. Wij beperken ons echt tot de eerste hulp verlening op straat, thuis of op het bedrijf. Wij zijn de eerste schakel tussen het ongeval en de professional. Wij helpen individueel. Een EHBO-er zal in veel gevallen het eerste ter plaatse zijn. Het Rode Kruis komt in beeld als een ongeval zo groot is dat wij het niet meer aan kunnen, dan worden zij ingeschakeld.”

Hoe ben jij er toe gekomen om dit te gaan doen?

“Ik doe het al vanaf mijn zestiende jaar. Ik ben er mee opgegroeid. Mijn vader was heel fanatiek. Maar het is ook iets wat je interesse heeft. Ik heb alle opleidingen gedaan die het Rode Kruis te bieden had en heb toen gekozen om de instructeurs-opleiding te doen. Daar heb ik mijn huidige man leren kennen.”

Heb je het ‘EHBO-virus’ door kunnen geven aan je eigen familie?

“Dat is inderdaad heel goed gelukt. Mijn man is was al fanatiek lid toen ik hem leerde kennen. Onze dochter en zoon zijn ook lid geworden. Onze dochter heeft er zelfs voor gekozen om geneeskunde te studeren. Onze zoon was het jongste EHBO-lid van Nederland. Hij wil ook geneeskunde gaan studeren.”

Wat vind jij heel erg leuk?

“Ik vind het heel leuk om te oefenen met simulatie-slachtoffers. Echte slachtoffers vind ik nog altijd niet leuk! Sommigen kicken daar op. Dat zijn mensen die alle evenementen aflopen, op zoek naar slachtoffers. Ik niet. Ik help als het op mijn pad komt. In zo’n geval ben ik blij dat ik kan helpen en dan ga ik met een goed gevoel naar huis.”

Ben je wel eens terecht gekomen bij een groot ongeval?

‘Bij kleine en grote ongevallen. De meeste ongevallen vinden plaats in huis. Ik vind het wel fijn als ik daarna nog eens iets hoor hoe het is afgelopen. We hebben gelukkig goede contacten met het ziekenhuis. Wij kunnen navragen. Wij vragen niet naar namen of medische informatie. Als wij weten hoe het afgelopen is kunnen wij onze EHBO-er opvangen en hem informeren.”

Hoor je wel eens iets van het slachtoffer zelf?

“O ja, ik heb wel eens gehad dat ’s avonds om elf uur de bel ging en dat er een vlaai werd afgegeven door familie. Maar je moet dit werk niet gaan doen als je bedankt wil worden. Vaak weet het slachtoffer ook niet wie hem geholpen heeft.”

Hebben jullie genoeg aanvoer van nieuwe leden?

“Als het zo door gaat is de vereniging ten dode opgeschreven. We hadden altijd rond de vijf en dertig leden. Nu hebben we er met pijn en moeite achttien. We krijgen geen EHBO-cursus meer van de grond, al jaren niet. Wij ontvangen geen subsidie van de gemeente Roermond. De gemeente Roermond is van mening dat een EHBO-vereniging niet bijdraagt aan het algemeen belang. Een cursus bestaat meestal uit tien avonden, een avond per maand. Daarna moet je je wel blijven bijscholen. Ik kan alleen maar zeggen, als dit je aanspreekt, wordt dan lid van onze EHBO-vereniging, er worden levens mee gered.”