Angelique (39) en Jennifer (14) Scheffer zijn moeder en dochter en ze hebben dezelfde hobby, voetballen. Ze vragen zich nooit af wat ze in het weekend zullen gaan doen.
Waarom kiezen meiden voor voetballen?
Angelique: “Ik ben er al vroeg ingerold door vriendinnen. Ik heb allerlei hobby’s uitgeprobeerd. Maar ik vond het allemaal niks. Ik heb op Judo gezeten, ik heb gedanst, bij de gardemeisjes. Het beviel me allemaal niet. Ik vond het te zacht, te tuttig. Op een gegeven moment ben ik bij EMS terecht gekomen. Ik was toen 16 jaar.”
Jennifer: “Ik ben eigenlijk aangestoken door de hele familie. Mijn vader traint bij EMS en mijn broer voetbalt ook. Maar ik heb ook eerst gedanst bij verschillende dansgroepjes en paard gereden. Ik was acht jaar toen ik ging voetballen.”
Hoe was het in het begin?
Angelique: “Het was een gemengde groep, dus jongens en meisjes. Alle leeftijden. Ik was een van de jongere voetbalsters en we hadden toen ook al een damesteam. Nu begint voetballen voor meisjes steeds meer op te komen Mijn toenmalige huisarts vond dat ik moet ophouden met die onzin, voetballen was niets voor meisjes. Toen ben ik echt kwaad geworden op die arts.”
Jennifer: ‘De kinderen hadden geen keus, wij gingen altijd mee naar het voetbalveld. Maar het was altijd gezellig dus ik wilde ook mee. Ik heb ook als enige meisje met jongens gespeeld. Dat was geen punt op die jonge leeftijd. Vanaf het D-team heb ik met de jongens gevoetbalt. Mijn moeder wilde liever dat ik nog een jaar met de jongens speelde omdat ik daar sneller leerde. Maar vanaf het C-team wilde ik zelf bij de dames spelen.”
Is het een gezellige club?
Jennifer: “Ja, we hebben alle leeftijden in het team. De jongste is 14 jaar en de oudste is 53 jaar.”
Angelique: “Ja,ja en de oudere dames maken het helemaal!!! “
Hoe vindt de rest van de familie het dat jullie voetballen?
Angelique: “Wij zijn een echte voetbalfamilie. Mijn man Nico en ik hebben elkaar leren kennen op het voetbalveld.”
Jennifer: “Mijn broer voetbalt ook. Dus wij zijn op zondag altijd allemaal op het voetbalveld te vinden.”
Hoe staat het met blessures?
Angelique: “Enkele jaren gelden heb ik mijn voet geblesseerd maar het viel allemaal mee. Blauwe plekken kun je bij iedere sport oplopen. Jennifer heeft gelukkig ook nog nooit iets opgelopen. Nog niet lang geleden is een meisje bij ons in het gips terechtgekomen. Je hoeft maar ongelukkig te vallen.”
Zij jullie goede voetbalsters?
Jennifer: “Ehhh, een beetje...
Angelique: “Jennifer let altijd goed op en ze is niet bang. Ik speel links-back en Jennifer speelt rechts-back. We zijn dus verdedigers.
Jennifer: “Ik ben als keepster begonnen van de F tot de E. Vier jaar gekeept, toen kregen we een betere keepster en ben ik gaan voetballen. Dat wilde ik ook. Eigenlijk wil de plek van mijn moeder! Ik heb leren voetballen van mijn vader en van mijn moeder. Mijn vader is onze trainer. Maar dat zorgt nooit voor problemen.”
Angelique: “We kunnen wel eens van mening verschillen maar we houden dat toch gescheiden van privé.”
Kijken jullie op tv naar voetbal?
Angelique: “Naar het Nederlands elftal altijd. Nico kijkt naar alle wedstrijden.”
Jennifer: “Ik kijk altijd als Ajax voetbalt, daar ben ik fan van. Pap is PSV’er. Mijn broer is ook voor Ajax en mijn moeder is voor de beste spelers op dat moment. Als PSV verliest krijgt mijn vader een zakdoek van mij!”