Marianne Muller-Klaar is achttien jaar lid van het Munsterkerkkoor en tevens vice-voorzitter en penningmeester. Niet zo’n vreemd gegeven als je vader lange tijd koster was van de Munsterkerk en tevens cantor en koorlid van het Munsterkerkkoor. Het koor is sinds enkele jaren op zoek naar een voorzitter. Dat mag ook iemand zijn die niet zingt!

Hoorde zingen in het koor er gewoon bij in jouw familie?

Marianne: “Bij ons in de familie werd alleen door mijn vader in meerdere koren gezongen. Ik weet me heel goed te herinneren dat mijn vader vaak gebeld werd of hij bij een huwelijksmis het Ave Maria of het Panis Angelicus kon komen zingen. Hij was een natuurtalent., zelfs nog toen hij de tachtig al gepasseerd was. Ik vind zelf dat ik redelijk kan zingen. In mijn opleiding tot kleuterleidster stond het vak zingen op het lesrooster. We hadden vroeger een piano. Deze staat nu bij mij thuis. Ik kreeg als negenjarig kind pianoles tot mijn middelbare schooltijd. Toen ging de studie voor, maar mijn toenmalige pianoleraar stimuleerde mijn plezier daarin bepaald niet. Ik probeer het tegenwoordig weer wat op te pakken. Ik kan thuis oefenen als een toon of een passage beter moet. Dan oefen ik met ondersteuning van de piano.”

Ben je een echt Remunjs maedje?

“Wij woonden op de Maasnielderweg die inderdaad altijd tot de gemeente Roermond behoorde maar we gingen in Maasniel naar de lagere school. Aan onze kant van de straat stond het naambordje ‘Roermond’ en aan de andere kant van de straat stond het bordje met ‘Maasniel’ en tijde van de annexatie. Later heb ik met mijn man Thom in Sint Odiliënberg gewoond. Maar altijd met het idee om later in Roermond te gaan wonen. Daar woon ik dus nu ook.”

Was je toen wel lid van een koor?

“Nee, later pas. Ik ben begonnen bij het Abdijkoor in de jaren tachtig. Het Abdijkoor repeteerde in de ochtend en toen ik full time werk kreeg ben ik overgestapt naar het Munsterkerkkoor. Trouwens het Munsterkerkkoor bestond oorspronkelijk alleen uit mannen. Opgericht in 1903. Op een gegeven moment mochten vrouwen ook lid worden. Dat waren meestal de echtgenotes van de leden.”

Wanneer zingen jullie?

“Wij zingen twee maal per maand tijdens de Eucharistieviering op zondag in de Munsterkerk, waar van een zondag met instrumentale begeleiding. Vroeger was dat elke zondag. Wij repeteren elke week op maandagavond in het parochiegebouw. We hebben twintig leden. Ooit waren dat er vijftig.”

Zijn nieuwe leden welkom?

“ Ja, nou en of. We hebben een hele jonge, bevlogen dirigente, Katharina Kleis. Zij beschikt zelf ook over een hele mooie stem. Zij leert ons nog steeds nieuwe dingen. We zingen meerstemmig. Daarom zoeken we zowel mannelijke als vrouwelijke koorleden. Het is altijd heel gezellig, er heerst een ongedwongen sfeer, er ligt geen druk op. Daarbij is zingen gezond. De meeste koorleden hebben na een repetitie een voldaan gevoel. Wat moet ik nog meer zeggen?