Judith Rollocks (42) was er bijna vanaf het begin bij rond 1980, het toen nog geheten Jazzballet van de Rijksscholengemeenschap te Roermond. Judith was meteen helemaal verkocht aan het jazzdansen. En nu nog steeds. Het is een uit de klauwen gegroeide hobby.

Vertel iets over het verleden van de club?

Judith: “Toen was jazzballet bij de “Rijks” een hit. Jongeren kozen veelal voor deze school vanwege het jazzballet. Ik ben ook als brugklassertje begonnen in 1980 of 1981. Ik ben niet van de eerste lichting maar van de tweede of derde. Toen was het een heel exclusieve club alleen van deze school. Leerlingen van andere scholen werden niet toegelaten. Het was gewoon gigantisch. Een gymdocente heeft het allemaal opgestart, dat was Hanneke Hubben. Het werd zo groot dat ze niet meer alle lessen zelf kon geven. Als leerlingen 14 of 15 jaar waren, mochten ze les gaan geven aan de brugklassers. Wij waren ongelofelijk fanatiek en dansten ook wedstrijden waar we diverse malen Nederlands Kampioen zijn geworden. Er waren wedstrijdgroepen en recreatiegroepen. We hadden wel 200 leden. Er was zelfs een jongensgroep van een man of tien, die een aantal jaren heeft bestaan. Jongens zijn altijd al moeilijk te motiveren als het om dansen gaat.”

Hoe was het voor jou om toen lid te zijn?

“Ik was toen altijd wat stil en teruggetrokken. In het dansen moet je je behoorlijk in kunnen leven en dat wordt ook echt van je gevraagd. Daar had ik de eerste jaren wel moeite mee. Toen ik een jaar of 15 was, kwam ik in ‘dames 1’ terecht, samen met twee vriendinnen. Toen ging het langzaam steeds beter. Ik durfde mijn emoties steeds meer te laten zien in het dansen.”

Hoe ging het verder?

“Eind jaren '80 ging de docente die alles in gang had gezet weg en bleven de jonge leidsters alleen achter. Toen de naam van de school veranderde in het Stedelijk Lyceum is de naam ‘Flex' ontstaan. Er mochten intussen ook kinderen van andere scholen bij komen. De club werd niet groter omdat er veel doorstroming was. Als jongeren gingen studeren in andere steden, stopten ze meestal. Ik ben zelf altijd in de buurt blijven wonen.”

Hoe staat het er tegenwoordig voor met de club?

“Toen was het eigenlijk de enige jazzdansschool in Roermond. Het aantal leden is de laatste jaren flink terug gelopen. Dus dan kom je op een gegeven moment op een punt dat er besluiten moeten vallen. Ik zou het moeilijk vinden om de handdoek in de ring te gooien. De club bestaat meer dan 30 jaar. Als ik stop dan houdt de club waarschijnlijk op te bestaan. We hebben nu nog ongeveer 50 leden en drie groepen. Ik wil gewoon klein en gezellig door blijven gaan. Trouwens als we nu flink zouden groeien, hebben we geen mensen om les te geven.”

Waarom is de club zo klein geworden?

“Enkele mensen die bij ons les hebben gegeven, zijn een eigen dansschool begonnen. Zij nemen dan natuurlijk ook leden mee. Daarbij komt dat wij alleen jazzdance geven terwijl alle andere scholen ook streetdance, kinderdans, Zumba, aerobic enz geven.”

Hoe staat het met het Flex festival?

“Met ons kleine clubje is een grote voorstelling financieel niet mogelijk. Het is een einde van een traditie. Maar we zoeken steeds iets anders waar we ons kunnen laten zien. We verplaatsen het accent naar andere optredens en evenementen, zoals de Flex Masterclass die we deze maand voor het eerst organiseerden. Twee sterren van het programma ‘So you think you can dance’ kwamen lesgeven aan onze leden. Iedereen was daar laaiend enthousiast over. Zo zijn we als kleine vereniging toch heel bijzonder en anders dan anderen”.