Rien van Damme vindt het ‘heel gewoon’ dat zij een nier heeft afgestaan aan haar broer Roel. Daar wil ze eigenlijk helemaal niet over spreken. Rien vond het zó gewoon dat ze helemaal vergat om van tevoren naar de mening van haar dochter te vragen. Ze staat wel achter haar moeder maar is wel erg bezorgd geweest. Nu zijn we ruim twee maanden verder...

Hoe kwam u tot dit besluit?

“Onze moeder is veertig jaar geleden overleden aan dezelfde nierziekte. Toen was er nog niets aan te doen. Mijn broer is 16 jaar jonger dan ik en voor mij was het nooit een punt van discussie dat ik een nier aan hem zou afstaan als dat nodig was.

Veel mensen begrepen dat niet en zouden dat nooit doen maar ik ben er natuurlijk in meegegroeid. “

Hoe is het gegaan?

“Ik dacht dat het gemakkelijker zou gaan. Dat viel wat tegen. De ziekenhuisopname in Maastricht verliep niet heel prettig. Wij lagen bijvoorbeeld op verschillende afdelingen. Daarbij kreeg ik ook nog een longontsteking in het ziekenhuis. Maar dat betekent niet dat ik het niet meer zou doen, ik zou het direct weer doen.”

Hoe ging het met uw broer?

“In eerste instantie ging het heel goed met mijn broer na de operatie. Wel veel medicijnen. Toen opeens waren de bloedwaarden slecht en het ging dus niet goed. Hij kwam daar ook weer bovenop en toen ging het voor de tweede keer bergaf. Hij kreeg ook met de complicatie gordelroos te maken. Dat heeft alleen zijdelings te maken met de nieren. Het schijnt vaker voor te komen bij nierpatiënten. Hij moet nog veel medicijnen slikken maar het gaat nu goed.”

Hoe voelt uw broer zich nu?

“Mijn broer is op dit moment heel stabiel. Hij voelt zich eigenlijk prima. Roel is nu 51 jaar, nog jong dus. Hij herstelt langzaam maar zeker. Het herstellen heeft gewoon tijd nodig.”

Hoe was jullie onderlinge band?

“Het is mijn kleine broertje, wij schelen 16 jaar in leeftijd. Mijn man is 11 jaar geleden, overleden en zijn eerste vrouw is ook overleden. Hij was vaak bij mij thuis en ik bij hem thuis om deze reden. Onze band was altijd goed. Dat moet ook wel, wil je dit kunnen opbrengen. Onze band is niet veranderd, alles is gewoon.”

Zou u het ook doen voor een vreemde?

“Nee, ik geloof niet dat ik het voor iemand zou doen die ik bij de bakker of de slager zou tegen komen. Maar dat is heel persoonlijk. Het had ook zo kunnen zijn dat mijn nier niet geschikt was voor mijn broer. In dat geval zou mijn nier naar een vreemde gaan en mijn broer zou een geschikte nier van iemand anders krijgen. Daar zou ik moeite mee gehad hebben.”

Bent u het eens met de donorregeling in Nederland?

“Ik vind het slecht geregeld in Nederland. Ik zou zeggen doe zoals in België, als je geen donor wilt zijn, moet je dat aangeven. Regel je dat niet van tevoren, wordt er vanuit gegaan dat je donor bent. Op die manier krijg je veel meer donors terwijl niemand zich gedwongen hoeft te voelen of dat de familie dit moet beslissen. Er kunnen zoveel meer mensen geholpen worden. Mensen die jaren lang aan de dialyse moeten en dan nog geen nier hebben, dat is echt heel zwaar. Dat wil ik wel even kwijt!’