Wilfred Krispijn (28) is niet weg te slaan uit zijn club. Het verenigingsleven is een belangrijk deel van zijn leven. Hij is zijn clubs trouw gebleven in zijn geboortedorp.

Leg eens uit wat jullie doen in de club?

Wilfred: “Wij gaan naar schuttersfeesten, naar schietwedstrijden en wij nemen natuurlijk deel aan de optochten.Om deel te nemen aan de optochten en schietwedstrijden moet iedere schutterij een corps hebben. Ik ben lid van het corps, ik ben trommelaar en ik ben schutter.”

Hoe word je koning of keizer?

“Kijk, het zit zo: ieder jaar in oktober is het ‘Koningsschieten’. Dan kan iedereen die een uniform van de club draagt, mee schieten op de ‘vogel’. Dat is gewoon een kaart waar een vogel op staat. Degene die de vogel afschiet, is de koning van dat seizoen. Daar komt het spreekwoord vanaf: ‘De vogel af hebben.’ Bij ons heeft iedereen kans om koning te worden, er komt veel geluk bij kijken. Je moet op het juiste moment aan de beurt zijn om te schieten. Je moet hem dan natuurlijk wél er af schieten. Ik heb twee jaar geleden zwaar pech gehad. Ik was op de juiste plaats, op de juiste tijd aan de beurt. In plaats van meteen te schieten, stond ik nog even met mijn buurman te kletsen. Toen gebeurde het, de vogel viel er vanzelf af... Mijn voorganger was koning! Ik ben dus nog nooit koning geweest.

Als je drie keer achter elkaar koning bent geworden, ben je keizer. Keizer ben je voor je hele leven.”

Waarom ben jij bij de Schutterij gegaan?

“Mijn vrienden waren allemaal lid van de Schutterij en ik vond trommelen op een gegeven moment leuker dan trompet spelen. Ik speelde trompet bij de ‘kepel’ in Asenray. Dus ik werd lid van de schutterij. Later kwam daar het organiseren van het Koningsschieten bij. Ook leuk.”

Wat doen die dames in mooie jurken eigenlijk?

“Je bedoelt de Marketensters. Zij dragen de drank en het eten voor de schutters. Dat was vroeger het gebruik. Mijn vrouw Bianca is ook bij de schutterij als marketenster. Zij is er bij door mij. Zij is, zo mogelijk, nog fanatieker dan ik. Bij ons schieten vrouwen uiteraard ook. Sommige dames schieten beter dan heren! In het verleden, met name op het OLS, mochten vrouwen niet schieten. Dat is niet meer zo.”

Is het een echte dorpse aangelegenheid?

“Eigenlijk wel. Het is een club van en voor Asenray.. Wij zijn geen grote vereniging. We hebben, geloof ik iets van veertig leden. We hebben er nu weer enkele mannen bij van rond de twintig jaar. Het was altijd zo dat de leden van vader op zoon en van moeder op dochter bij de club kwamen. Onze dochter Joy is één jaar en al sinds haar geboorte lid van de schutterij. Zij is ons jongste lid.”

Het zijn wel hoofdzakelijk mensen uit Asenray..We vormen een hele hechte groep, nieuwkomers moeten zich kunnen aanpassen en het moet klikken. We zijn van mening dat je beter een kleine, goede vereniging kunt zijn dan een grote, die geen eenheid vormt.”

Ben jij Asenray ontrouw geworden?

“Ik vind van niet. Ik woon in Melick maar ik heb al mijn activiteiten in Asenray. Wij hebben een jong gezin en in Asenray zijn geen faciliteiten, geen school, geen winkels.

Mijn hart ligt in Asenray en ik denk dat ik ooit weer daar ga wonen.”