Angela Oppermann (30) en Guido Seuren (38) zijn een paar en ze werken allebei als leerkracht op basisschool De Steenen Brug in Roermond. Angela geeft les aan groep vijf en Guido aan groep zes.
Hoe is het allemaal zo gekomen?
Guido: “Ik ben vijftien jaar geleden begonnen op basisschool Het Munster als vervanger. Dat was nog bij hoofd der school mijnheer Hegtermans. Ik heb zijn klas overgenomen, dus groep acht. Dat was zo’n leuk jaar en zo’n leuke klas dat ik dacht: ‘ik moet op het hoogtepunt stoppen!’ De leerlingen belden mij in de grote vakantie wel eens op of ik mee ging zwemmen. Het leeftijdverschil tussen de leerlingen en mij zelf was heel klein. De kinderen waren twaalf en ik was twee en twintig jaar. Ik had wel overwicht maar de kinderen waren extra lief voor mij, denk ik. Ik heb daar vijf jaar gewerkt en toen fuseerde de school met de Pius 10. Ik heb dus op een gegeven moment Angela zien binnenkomen.”
Angela: “Ik werk nu zes jaar op onze school. Ik begon in groep zeven, een hele moeilijke groep. Ik moest me echt waar maken. Ik heb er veel van geleerd en bleef het leuk vinden. Ik dacht: ‘als ik deze moeilijke klas aan kan, kan ik alles aan.’ Ik begon als vervangster en uiteindelijk kon ik voor vast blijven.”
Guido: “Na verloop van tijd, kregen Angela en ik een relatie. Dat was, zeker in het begin, niet gemakkelijk. Nu is iedereen er aan gewend, de collega’s, de kinderen en de ouders.”
Hebben jullie nu een bijzondere klas?
Guido: “Ik heb een hele leuke klas. Bijzonder is dat ik een jongen met het syndroom van Down in de klas heb. Hij volgt grotendeels zijn eigen programma en hij heeft ook speciale begeleiding.” Ik denk dat iedereen dat eens zou moeten meemaken. Hij past goed in de groep waar hij in zit. De klasgenootjes kunnen fantastisch met hem overweg. De klas leert ook veel van hem.”
Angela: “Ik heb dit jaar ook weer een hele leuke groep. Ik heb net het gevoel dat alles heel lekker loopt en nu moet ik met zwangerschapsverlof.”
Hoe denken jullie over de Pabo?
Guido:” Ik denk dat ik nog in de goede tijd gestudeerd heb. Ik heb het als een prima opleiding ervaren. Ik heb zelf in Roggel op de basisschool gezeten en de Pabo-studenten van toen hebben een project met onze school gedaan. Toen dacht ik als kind: ‘naar die school wil ik later ook.’”
Angela: “Ik heb het een hele leuke opleiding gevonden en ik heb er veel geleerd. Je moet het meeste toch in de praktijk ervaren. Overleg met ouders bijvoorbeeld. Maar ik ben wel blij dat ik nu niet op de Pabo zit. Nu is het heel veel zelfstudie. Ik denk niet dat ik dat gekund had. Bijna geen lokalen meer, veel computers. Je moet veel zelf doen. Niets voor mij!”
Zijn jullie streng?
Guido: “De kinderen zijn vrijer dan vroeger toen ik kind was. Ze noemen mij meneer Guido. Dat vind ik prima. Ze hoeven mij echt niet bij de achternaam te noemen.
Angela: “Ik ben juf Angela. Ik zat als kind op basisschool De Brink. Ik weet er nog heel weinig van, alleen dat ik graag naar school ging. Dat is het belangrijkste. Streng zijn we beiden denk ik niet, maar wel duidelijk en consequent.”
Hoe zien jullie je toekomstplannen?
Guido: “Het kan best zijn dat ik ooit een andere richting op ga. Maar dat zien we wel weer. Nu concentreren we ons op de komst van ons kindje.”
Angela: “Ik blijf in ieder geval werken in het onderwijs, ook al is het wat minder. Ons kind gaat in ieder geval naar een andere school. Dat doe ik haar (of toch misschien hem?) niet aan, twéé ouders die hun kind dag en nacht in de gaten houden...”