John Meisters (53) is idolaat van de solex. Sinds vorig jaar kan hij pas écht zijn hart ophalen bij het repareren en verzamelen van zijn favoriete voertuig. Het is pure nostalgie om op zo’n brommertje door de omgeving te tuffen.

Waarom ben jij zo gek op solexen?

John: ‘Dat ben ik al sinds ik een ‘menke’ was van een jaar of tien. Toen kocht mijn vader een solex. Hij werkte bij de papierfabriek en we woonden op de Donderberg. Het lag eigenlijk voor de hand om met de brommer naar het werk te gaan en de auto te laten staan. Ik vond de solex meteen gewéldig. Altijd als pap nachtdienst had gehad en sliep, reed ik stiekem op zijn solex. Niemand die er iets van zei. Toen kon dat nog. En mijn vader maar klagen dat de solex zoveel benzine zoop!

Welke solex is jouw favoriet?

“Dat is de beige, deze zijn maar van 1963 tot 1965 gebouwd. Ik wil niet zeggen dat ze zeldzaam zijn maar de zwarte zie je veel meer. Na 1965 waren ze weer zwart. De solex is enkele jaren na de oorlog uitgebracht en tot op heden worden ze nog steeds gemaakt. Er bestaan nu zelfs elektrische solexen. De naam ‘solex’ mag niet meer gebruikt worden maar ze zijn het wel. Ik heb 28 solexen met zwarte motors en twee met beige. Daarvan zijn 15 solexen helemaal in orde met kenteken en verzekering.”

Toen ik 22 of 23 jaar was kocht ik mijn eerste solex. De meeste solexen lagen toen op de schroothoop. In 1974 werd de helm verplicht. Een solex rijdt hoogstens 35 km per uur dus je hoeft geen helm op. Dat is natuurlijk super!”

Wat doe je met je solexen?

“Ze staan in de garage en de auto staat buiten! Ik repareer en onderhoud ze. Verder organiseer ik solextochtjes in de mooie omgeving voor groepen mensen. Dat kunnen toeristen zijn of vriendinnen –en vriendengroepen, clubs , bedrijven. Ik verhuur de solexen en ze rijden met mij als gids mee. Daar ben ik vorig jaar mee begonnen.”

Vertel!

“Ik heb gewoon een baan, ik ben kwaliteitsmanager bij een aluminiumfabriek en doe dit er bij, maar niet teveel. Een tocht per week vind ik genoeg. Het is geweldig leuk om te doen. We rijden achter elkaar en ik heb een mooie tocht uitgezet door Midden-Limburg. De route loopt over Leeuwen, Asselt, Boukoul, Asenray door het bos naar Herkenbosch. Daarna kiezen we of we naar Vlodrop gaan of naar Melick Sint Oldilienberg, Herten de Maasplassen via Lerop en dan weer naar huis. Onderweg stoppen we natuurlijk bij een leuk terras. Stel dat een solex het onderweg begeeft, heb ik altijd een vervangende bij de hand, mijn vrouw komt deze dan brengen.”

Hoe kwam je op het idee?

“Ik loop daar al lang mee rond. Ik geloof dat het in 2005 was, dat je een kenteken moest hebben. Als je dat niet had, kon je het brommertje eigenlijk in de Maas gooien. Ik heb mijn solex naar de fietsenmaker gebracht om in orde te laten maken. Twee weken later had ik mijn kenteken en ook een brief of ik maar mijn solex wilde laten verzekeren. Ik ben er op gesprongen en ik wist weer hoe fantastisch het solex rijden is. Op Marktplaats op internet ben ik onderdelen gaan kopen. Er was toen nog genoeg aanbod. Toen ben ik solexen gaan verzamelen en het aantal groeide...ik was precies op tijd want tegenwoordig zijn ze bijna niet meer te betalen. Voor een goede tweedehans ben je 500 tot 600 euro kwijt. Nieuw kostten ze in de zestiger jaren 300 gulden! De VVV in Meijel heeft mij benaderd voor arrangementen. We zaten op een lijn. Mieke, mijn vrouw helpt mij en regelt de boekingen en neemt de telefoon op. Heel soms gaat ze mee op een tochtje. Onze kinderen Rick, Janine en Nicole (15, 14 en 12 jaar) vinden het ook leuk.”

Waarom is het een aanrader?

“De solex rijdt niet hard en op die manier kun je echt van de natuur genieten en van de mooie dorpjes, de Maasplassen. De mooiste kerk ligt in St. Odiliënberg, vind ik. Als we uit Paarlo komen, zeg ik altijd tegen mijn groep dat we in een stukje Frankrijk terecht komen. De kerk en de Roer, gewoon geweldig!