Het werk is te zien op 21 en 22 dec tussen 13.00 en 17.00 uur in Het Achterhuis. (Foto: Vanlier & Slotboom)
Thea Vanlier en Mieke Slotboom hebben hun liefde voor de schilderkunst gevonden. Maar is deze liefhebberij iets uit de hand gelopen?
Hoe is deze liefde voor het schilderen begonnen?
Mieke: “Als kind schilderde en tekende ik al veel. Als achtjarige tekende ik mijn opa en de familie herkende hem meteen. Gedurende mijn leven raakte het schilderen iets op de achtergrond maar ik heb het op een gegeven moment bewust opgepakt door op les te gaan. Ik wilde meer techniek leren en gestimuleerd worden. Verder wilde ik ontdekken welke stijl bij mij past. Ik ging bij Ineke Timmermans op les en zij en de hele schilder groep maakte dat ik groeide.”
Thea: “Voor het vak Nederlands haalde ik een vier maar met tekenen was ik de beste van de klas. Maar mijn vader zag er geen brood in en de Kunstacademie was niet voor mij weggelegd. Wel voelde ik me heel goed als ik complimentjes kreeg over mijn tekentalent. Het is nog niet te laat en nu doe ik iets met mijn talent.”
Hoe zien jullie de toekomst?
Mieke: “Ik ben gepensioneerd en heb nu tijd om alle dingen te gaan doen waar ik nooit tijd voor had. Ik beleef er veel plezier aan om het schilderen te ontwikkelen. Mijn doel is om daar zo ver mogelijk mee te komen. Gewoon puur voor mezelf. Ik schilder graag landschappen vanuit mij gevoel. Niet realistisch maar je ziet dat het landschappen zijn.”
Thea: “Ik heb altijd realistisch geschilderd en daar moet ik nu niet meer aan denken. Het staat me tegen en ik word er kriebelig van. Ik heb geleerd om vanuit mijn gevoel te werken. Deze manier maakt mijn emoties los en ik heb het gevoel dat ik mijn verleden kan verwerken. Het is een medicijn voor mij. Mijn man en een zoon vinden het helemaal niets en een zoon vraagt of ik misschien een jointje gerookt heb als hij naar mijn schilderijen kijkt. Ik hang mijn werk thuis op en iedereen mag vinden wat hij vindt.”
Waarom is schilderen belangrijk voor jullie?
Mieke: “Schilderen is voor mij een middel om dicht bij mijn gevoel te komen. Mijn creativiteit komt tot uiting door mijn hoofd leeg te maken en dan gebeurt er vanzelf iets op het doek wat heel dicht bij mijn emoties ligt. Mensen zien deze emoties.”
Thea: “Ik heb zelfs een vriend die de emoties die van mijn schilderijen spatten, te sterk vindt. Als ik begin te schilderen heb ik helemaal geen plan in mijn hoofd. Ik begin zonder dat ik een beeld voor me heb. Het vloeit gewoon uit mijn handen. Al doende kom ik toch in een verhaal waar in ik mezelf terug zie.”