Virus aflevering 3

Beste Fiena,

Het is nu een week geleden dat ik mij afzonderde van de rest van de mensheid. Een week dat ik niemand verwelkomde aan de deur. Een hele week zonder familie, vrienden en kennissen. Vandaag was de eerste dag dat ik niemand sprak in levende live, per telefoon of mail. Zo ziet mijn toekomst er dus uit. Alleen. Ik kan het nog goed hebben. Ik ben graag alleen. Maar niet altijd en dat voel ik al. Ik ben benieuwd wanneer het gaat knellen, de eenzaamheid. Ik begin beter te begrijpen hoe dat voelt. Ik kon me eigenlijk nooit goed voorstellen wat het is om eenzaam te zijn. Ik had nooit ergens last van. Ik ben verwend. Er kwam gedurende de dag altijd wel iemand op bezoek. Altijd van harte welkom. De werkelijkheid begint nu te gloren. Als dit heel lang gaat duren is dat een nagel aan mijn doodskist. Zover is het gelukkig nog niet. Ik verveel me niet en ik heb nog genoeg plannen. Ik wil wat knutselen, veel lezen, tv kijken, mailen en bellen. Mijn huis redelijk schoon houden en lekker voor mezelf koken. Verder schrijf ik aan mijn familiegeschiedenis. Het virus waart rond en verandert levens. Zo'n klein virus en zo gemeen. Ik realiseer me nu steeds meer dat ik een fijn leven had. Dit wordt gegarandeerd minder leuk. Geen fijn gesprekken aan mijn tafel, geen spontane feestjes, geen feest voor mijn verjaardag, bijeenkomsten om samen te filosoferen of te knutselen. Niets om mij op te verheugen. Van de andere kant ook weer een uitdaging. Hoe ga ik deze lege bladzijden invullen?

 

Beste M.W.
Denk daar maar eens diep over na