Onbetaalbaar

Beste Fiena,

Ik ga verhuizen en neem mee... dingen waar ik aan gehecht ben. Eigenlijk wil ik alles meenemen. Daar heb ik in mijn kamer in een verzorgingstehuis geen plek voor. Dus ik moet kiezen. Een moeizaam proces. Gelukkig kon ik mijn familie en vrienden spullen uit laten zoeken. Ze wilden deze graag hebben en koesteren de herinnering aan alle mooie dagen samen. Dat verzacht de pijn van het afscheid nemen van huis en haard. Iedereen stuurde foto’s van mijn spullen in hun interieur kan ik altijd terug kijken. Ook maakten een vriendin en mijn kinderen een prachtig boekje van mijn interieur. Dat boekje is goud waard. Alles in mijn interieur heeft een verhaal en een verleden. Ik beleef de mooie momenten steeds opnieuw. Ook de niet zo mooie momenten, ze horen bij mijn leven. Met familie en vrienden koesteren we onze gezamenlijke herinneringen. Ik kan wel zeggen dat ik tot nu toe een goed leven heb gehad. Ik ken ook mensen die bewust of onbewust geen herinneringen hebben. Zij bewaren geen herinneringen en bewaren niets, geen papiertje, geen prulletje, helemaal niets. Ze zijn alles vergeten behalve enkele slechte herinneringen. Ik denk graag aan onze middagen en avonden waar flinke discussies ontstonden of spontane feestjes waar iedereen stond te dansen en te zingen. De onvergetelijke vastelaovenden. Iedereen uit de bol. Kerstmis met zijn kleine rituelen, mijn verjaardagen met vijftig man in mijn kleine appartement. Oude vrienden en niet zo oude vrienden en familie. Er was altijd harmonie, iedereen mocht elkaar graag. Mijn grote tafel waar goede gesprekken gevoerd werden. Dankbaar voor de verhalen die in vertrouwen verteld werden. En vooral veel, heel veel gelachen. Beste Fiena, zijn herinneringen nuttig?

Beste V,
Als je geen verleden hebt, heb je ook geen toekomst.