Goede tijden, slechte tijden

Beste Fiena,

Laatst vroeg iemand mij welke periode ik in mijn leven opnieuw zou willen doen. Degene die het vroeg ken ik niet goed, een soort van (misschien) nieuwe vriendin. Om te beginnen zei ik dat ik niets zou willen overdoen want dan zou ik het toch weer anders doen. Ik bedacht toen dat ik me heel veel periodes met plezier of voldoening herinner. Er zijn enkele tijden die verdrietig waren. Tijden waarin ik afscheid heb moeten nemen van geliefde personen. Dat hoort nu eenmaal bij het leven en het verdriet slijt, ook al denk je in het begin dat het nooit zal slijten. Ik heb ook gemerkt dat ik naarmate ik ouder word, beter met verlies kan omgaan. Juist omdat de tijd wonden heelt. Er blijven wel littekens achter. Behalve als je een kind verliest. Dat went nooit. Niet dat ik uit ervaring spreek. Aan de andere kant kan het ook zo zijn dat je een kind verliest door misverstanden, elkaar niet begrijpen of een stomme ruzie. In dat geval is er altijd hoop dat het goed komt.

De goede tijden in mijn leven overheersen. Ik denk er met veel plezier aan terug. Op alle leeftijden van de kinderen dacht ik dat juist dit de leukste leeftijd was. Ik heb daar intens van genoten. Het moment dat ik een kleine zelfstandige werd en het lukte ook nog boven verwachting, voelt heel goed. Op dit moment heb ik ook een goede periode behalve de toestand van mijn gezondheid en nog enkele dingetjes. Zulke ‘dingetjes’ zullen er altijd wel geweest zijn maar inmiddels verloren in de tijd. Vergeten, uit het geheugen geschrapt.

Mijn toekomst wordt steeds kleiner en mijn verleden steeds groter. Ik moet bedenken wat ik belangrijk vind om nog te doen. Ik denk niet dat dit zoveel is. Ik wil niet reizen en ook geen avonturen beleven. Ik wil vooral mijn familie en vrienden houden. Nieuwe vrienden zijn ook welkom. Ik wil nog een beetje werken en genieten van alles wat op mijn pad komt. Mijn gezellige huis houden en veel tijd om te lezen en bezoek te ontvangen. Bovenal wil ik mijn geestelijke vermogens behouden. Ik weet natuurlijk niet hoe het is om niets meer te weten. Maar ik denk niet dat ik dat wil weten. Dit eventuele vooruitzicht baart mij veel zorgen. ik raak in paniek als ik iets vergeet wat ik had moeten doen of ik als ik me een woord niet kan herinneren. Fiena, wat moet ik hier aan doen?

Beste G,

Kijk positief naar de toekomst en vergeet uw zorgen.