• MAR EN MOON

Mar en Moon zijn twee buurvrouwen die geen tijd hebben om bij elkaar over de vloer te komen. Ze nemen wel de tijd om te mailen over van alles en nog wat.

Roermond, 13 september 2015

ARTIKEL DELEN OP SOCIALE MEDIA

Hallo Moon,

Het kost me nog altijd moeite om mijn gasten een glas water voor te zetten. Tegenwoordig is dat heel gewoon en ook toe te juichen. Maar toch vind ik het prettiger als ze vragen om een kop koffie of iets fris. In dat geval voel ik meer een goede gastvrouw. Dat wil ik graag zijn zonder er veel voor te doen. Dat dan weer wel. In mijn huis neemt iedereen zelf uit de koelkast waar hij of zij zin in heeft. Ook zet men zelf koffie met de senseo. Dé uitvinding, wat mij betreft, van de laatste 20 jaar. Ik rommelde maar wat aan met het ouderwetse koffiezet apparaat. Ik hou niet van koffie en wist dus nooit de juiste maat aan te houden. De ene keer klaagden gasten dat ik afwaswater had gemaakt en de volgende keer bleef de lepel er rechtop in staan. Ik dronk thee en had nergens last van behalve dat ik dagelijks liters koffie in de gootsteen liet verdwijnen. Teveel gezet, te oud geworden of gewoon mislukt. De senseo veranderde mijn leven, deze koffie is altijd goed behalve voor de échte koffie liefhebbers. Zij willen versgemalen bonen of koffie uit een heel duur apparaat. Ik werd van theeleut een senseoleut omdat dit brouwsel weinig met koffie te maken heeft. Voor mij helemaal goed. Trouwens ik dronk thee voor de gezelligheid. Je kon mij net zo goed heet water voorzetten. Ik vind aan thee geen barst aan.

Verder kook ik graag voor mijn gasten. Lang geleden maakte ik een kunst van het tafel dekken. Dat zit er niet meer in. Ik heb mooie placemats en onlangs een heb ik een nieuw bestek aangeschaft. Soms zet ik zelfs de pan op tafel. De reden daarvoor is dat mijn gerecht dan warm blijft. Eigenlijk een doodzonde omdat ik oud serviesgoed verzamel. Dat gebruik ik ook dagelijks met soms een verdwaalde pan er tussen, dus. Gelukkig dat mijn moeder het niet ziet, dat was thuis echt niet mogelijk. Ook mijn nieuwe bestek niet, wij aten thuis met verzilverde vorken en messen en nooit met ‘ijzer’. Ik ben door de jaren heen gemakkelijker geworden, tafelzilver poetsen doe ik echt niet meer. Ik ben wel van de goede tafelmanieren en eten aan tafel is een must. Ook als ik alleen eet. Dat hou ik er in. Een beetje verloedering mag maar geen totale verloedering. Hoe sta jij daar tegenover Moon?

Groetjes,
Mar

 


 

Hoi Mar,

Ik ben dol op verloedering, zeker met tafelmanieren. Bert en ik LIGGEN te eten, zoals de Romeinen dat deden. Helaas wordt ik niet gevoed door maagden of zwarte slaven die mij de druiventrossen boven de neus hangen. Maar we hebben een soort bed in onze kamer staan, twee chaises longe aan elkaar geschoven, vóór een flinke flatscreen, met links en rechts alles wat we voor handen hebben op grijpafstand. Heerlijk! Van pincet, tot computer, telefoon, ventilator (voor opvliegers), tablets, gezichtswasdoekjes, TV gids, tandenstokers/ragers, noem maar op, alles voor het gemak.

Wij hebben de luiheid uitgevonden, echt. Op vakantie doen we ongelooflijk veel moeite om het zo comfortabel mogelijk te maken. Bert gaat op campings altijd op zoek naar twee geschikte bomen om zijn hangmat op te hangen, of die nu midden over de weg hangt maakt hem niet zoveel uit. Ik heb mijn schaduwplekje ingericht met een luchtbed met een stoffen hemel erboven gespannen. Buren zitten dan ook altijd voor hun tent ons, met verbazing, gade te slaan, hoe wij van alles aan het organiseren zijn. Ja, lacht Bert dan: Het kost veel moeite om lui te zijn. Maar dan is het ook genieten geblazen. Hoewel we toch elk jaar weer opperen: het is toch niet zo fijn als onze bank, en dat is ook zo.

Neen, qua tafelmanieren zijn we diep gezonken. Gewoon, vanuit de ketel op een bordje, met mes en vork, kijkend naar het nieuws, lekker kanen. IJsje als dessert en het culinaire hoogtepunt van de dag is weer voorbij. We drinken ook geen koffie meer, na het eten, maar gewoon water. Over koffie gesproken Mar, ik vind de gewone filterkoffie nog het aller-lekkerste. Die exclusieve soorten, met versgemalen bonen vind ik allemaal veel te sterk. Ook in de horeca vind ik de koffie meestal niet zo lekker, zelfs de cappuccino is bitter. Maar het leven op de bank is zoet. Heerlijk zoet.

Groetjes Moon

VOLG ROERMONDENAAR.NL
WIE WOONDE WAAR IN ROERMOND 1937
TAALGEBRUIK EN CULTUUR IN ROERMOND

Lotte onderzoekt het taalgebruik in Roermond. Ze kijkt daarbij naar verschillende talen en hoe deze door de vele verschillende inwoners van Roermond gebruikt worden in het dagelijkse leven.

Lees verder

TELEFOONGIDS VAN ROERMOND UIT 1906