Gewoon een goed hart

Beste Fiena,

Vanwege allerlei kwalen moet ik geregeld op controle in het ziekenhuis. Dat vind ik heel vervelend. Ik word er zenuwachtig van en kan de nacht van tevoren niet slapen. Mijn problemen zijn bijvoorbeeld hoe ik ter plekke kom. Ik moet met een auto, die ik niet bezit. Daarbij moet iemand zo aardig zijn om met mij mee te gaan. Ook is het zo dat hij of zij mij moet troosten en geruststellen. Mijn begeleider is daarmee alles bij elkaar uren kwijt. Daar voel ik me schuldig over. Tot nu toe heb ik steeds iemand gevonden die bereid was om deze taak op zich te nemen. Zomaar heel spontaan boden diverse mensen aan om mee te gaan. Dat is toch een voorbeeld van echte vriendschap. Ik heb best veel goede vrienden maar de meesten zijn zelf oud en niet up to date of jong en ze hebben een drukke baan. Deze mensen vallen al af. Afgelopen weken moest ik drie keer op controle en een vriendin bood aan om mee te gaan. Zij moest daarvoor haar hondje naar een vriend brengen. Ze heeft een druk sociaal leven en zorgt geregeld voor de drie kleinkinderen. Toch maakt ze tijd vrij voor mij. Morgen op controle in het ziekenhuis en daarna gaan we 'wandelen met de auto', sight seeing in de omgeving. Kijken wat er allemaal gebouwd is en een stukje natuur mee pikken. Stukjes in de omgeving waar ik normaal gesproken nooit kom. Wat zou er veranderd zijn? Maar eerst een vervelende prik krijgen in het ziekenhuis. Ik moet er maar niet teveel aan denken. Dit wordt de derde keer arts bezoek in drie weken maar dan ben ik er een heel jaar van af. Even door de zure appel bijten en klaar is Kees.

Beste M,
Gelukkig kunt u verder zeuren tegen een fijne vriendin