Mien en Piet Schoenmakers-Hovens

Mien en Piet Schoenmakers-Hovens, beiden 86 jaar, vieren deze week hun diamanten huwelijksfeest. Wat begon met twee leden groeide in de loop van de jaren uit tot 29 familieleden: vijf kinderen, tien kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen. Een mooie club.

Hoe kijkt u terug op de afgelopen 60 jaar?

Mien: “De jaren zijn omgevlogen. Vooral de laatste tien jaar. Ik zou zo weer met Piet trouwen. Daar heb ik nog nooit spijt van gehad.”
Piet: “We kregen vijf kinderen ondanks dat ik veel weg was! Na het derde kind kwamen we met kerstmis na de nachtmis thuis. Het was koud, geen verwarming, geen elektrische deken. Wat doe je dan? Je kruipt dicht bij elkaar. Negen maanden later hadden we er een tweeling bij.”

Wat zou u nu anders doen?

Mien: “Ik zou de kinderen meer hebben laten studeren. Op die manier hadden ze meer kansen gehad om een goede baan te krijgen. Wij hebben vijf kinderen gekregen: Corleen, Gonnie, Rinie, Loek en Nora, vier meisjes en een jongen, waarbij de laatste twee een tweeling is. Ik heb altijd gezegd dat ik veel kinderen wilde, minstens acht!. Ik heb nooit problemen met de kinderen gehad. De regels waren duidelijk en de kinderen hielden zich daaraan.”

Hoe is het allemaal begonnen.

Mien: “Ik ben van oppe Reuver en Piet van Swalmen. Wij hebben zeven jaar verkering gehad. Na vier maanden wilde Piet een kusje maar dat wilde ik niet en ik maakte het uit. In die tijd moest Piet in militaire dienst en de verkering raakte weer aan. Na de oorlog zijn we getrouwd. Er was woningnood en we zijn toen in een houten noodwoning gaan wonen in Swalmen. Dat waren mijn gelukkigste jaren. Toen het derde kind op komst was, kregen we een echt huis toegewezen.”

Wat deed u voor de kost?

Piet: “Ik was pottenbakker bij een keramisch bedrijf in Swalmen. Alles ging machinaal en dat werk beviel niet. In plaats van bij de Burger Bevolking te gaan heb ik me aangemeld bij het Corps Rijkspolitie en werd uiteindelijk hulpofficier opperwachtmeester. Ik werkte inmiddels in de verkoop bij keramische bedrijf in Beesel. Dat beviel goed. Ik schopte het tot algemeen bedrijfsleider. Op een gegeven moment ben ik beveiligingsbeamte geworden in het ziekenhuis in Roermond. Dat heb ik 31 jaar gedaan. Tevens was ik koster in de kapel van het ziekenhuis. Ik ben ooit koninklijk onderscheiden voor al mijn vrijwilligerswerk en ik heb ook een pauselijke onderscheiding van Rome. Dat vind ik heel bijzonder.”

Vertel iets over het feest?

Mien: “De kinderen organiseren alles. Wij weten niet wat er gaat gebeuren. Wij hoeven niets te doen. Ik wil graag een echt familiefeest. Ik geloof wel dat er een receptie is en we beginnen met een H. Mis.”