met uitzicht op de Oranjerie

Mia Helwegen-Van Dinteren (76), beter bekend als Mia van de Paerssjtal, woont tegenwoordig in de Joep Nicolasstraat in Roermond.

U ziet er heel goed uit voor uw leeftijd?

“Dank u, maar ik heb wel een vervelend jaar achter de rug wat gezondheid betreft. Mijn vriend trouwens ook. Maar nu gaat het een stuk beter. Ik zal wel altijd last blijven houden van mijn schouder. Dat is nog uit de tijd van de Paerssjtal. Altijd met die zware bladen bier lopen gaat je niet in de kouwe kleren zitten. Maar ik klaag niet, ik heb het heel goed.”

Bent u tevreden met uw woning?

Mia: “Het is daar heel plezierig wonen. Al zou ik nu toch liever een appartement gelijkvloers willen hebben. Maar in mijn enthousiasme toen ik dit appartement voor het eerst zag, heb ik daar verder niet over nagedacht. Ik dacht er alleen maar aan dat het midden in de stad lag. Ik heb er geen spijt van, alles gaat nog goed, we kunnen nog goed traplopen. Maar dat kan veranderen.”

Hoe is het appartement ingedeeld?

“Ik heb dus een boven. Daar zijn de slaapkamers en de douche. Beneden is er een woonkamer met keuken. Daarbij een mooi balkon.”

Waar heeft u eerder gewoond?

“Ik ben geboren en getogen boven De Paerssjtal. Ik ben met Lei Helwegen getrouwd. Die familie had een transportbedrijf in de Voorstad. Daar hebben we na ons trouwen twaalf jaar gewoond. Toen ging De Paerssjtal failliet buiten onze schuld. Daar had ik veel verdriet om. Mijn hart huilde. Ik zei tegen mijn man: ‘Dit kan en mag niet gebeuren.’ Toen ben ik teruggegaan naar De Paerssjtal.”

Had u dan de horecapapieren?

“Ik had mijn horecapapieren en mijn papieren voor het transportbedrijf. Uiteindelijk heb ik De Paerssjtal vijftien jaar gerund. Ik maakte lange dagen en we hadden drie jonge kinderen. Ik had een hulp in het huishouden en door de week hoefde ik niet zoveel in de zaak te werken. Het waren vooral de vrijdag, zaterdag en zondag dat we lange uren maakten. Verder deed ik de administratie.”

Wat had uw voorkeur De Paerssjtal of Café Heinsberg?

“Eigenlijk café Heinsberg omdat hier meer de rijpere jeugd kwam. Ze kwamen in De Paerssjtal als broekie binnen. Daar werd war ‘geknoeveld’ en zoiets. Later als ze getrouwd waren gingen ze naar ‘Heinsberg’. “

U hoorde en zag natuurlijk veel in het café?

“Wat de jongeren mij toevertrouwden , bleef onder ons. Dat was een sterk punt van mij.

Ouders belden mij wel eens ongerust op en dan zei ik : ‘Kom zelf maar eens kijken.’ Dan maakten we een afspraak en dronken samen koffie. Als de ouders het met eigen ogen gezien hadden, waren ze gerustgesteld.”

Na vijftien jaar kreeg ik gezondheidsproblemen en moest ophouden met De Paerssjtal. We zijn verhuisd. Maar mijn motto is: Ik wil, ik zal, ik kan en ik moet. We hebben toen nog zevenentwintig jaar in de Deemselstraat gewoond. ”