Beste Fiena, Inderdaad. ik ben niet in het zuiden geboren en ook niet getogen. Ik ben hier gaan wonen voor de liefde. Ik leerde mijn man kennen en was verloren. Ik zou hem naar de Zuidpool gevolgd zijn. Ik kom oorspronkelijk uit Amsterdam. Dus de cultuurshock was groot. Het Limburgse dialect heeft mij veel hoofdbrekens gekost. Ik heb opgegeven om het te leren spreken. Maar ik versta het inmiddels wel. Ik woon hier nu ruim vijf jaar en zou niet anders meer willen. Ik heb werk gevonden en we wonen in een fijn huis dat ik nooit van zijn lang zal ze leven in Amsterdam had kunnen bewonen. Er is één ergernis die bijna dagelijks terug komt. Niemand komt ooit op tijd op afspraken. Ze zitten er altijd minstens 10 minuten naast. Of het nu privé afspraken zijn of zakelijk. De mensen komen altijd te laat. Het smoesje van een file kan ik niet meer horen of dat ze hebben moeten zoeken naar een parkeerplaats. Dat wéét je van tevoren, daar dien je rekening mee te houden. Dus dat is geen reden. Ze plannen gewoon niet goed. Het interesseert ze niet dat een ander zit te wachten. Ik voel het als het stelen van mijn tijd. We hebben allemaal maar een beperkte hoeveelheid tijd op deze aarde. Ik wil deze tijd niet verknoeien met wachten. Wat ook geregeld gebeurd is dat mensen afbellen en helemaal niet komen. De reden daarvan is dat ze een andere afspraak hebben. Dat is helemaal grof. Ze zeggen eigenlijk dat die andere afspraak belangrijker of leuker is. Sommige mensen gaan daar heel gemakkelijk mee om. Alleen staan ze er niet bij stil dat de ander teleurgesteld is. Soms verheugen mensen zich op een uitje, een lunchafspraak, een etentje en dan gaat het niet door vanwege onduidelijke redenen. Dat kan zelfs gebeuren met vaste afspraken. Ik ga elke week lunchen met een goede vriendin. Altijd op woensdag om 13.00 uur. Het gebeurt herhaaldelijk dat zij afzegt omdat ze iets anders te doen heeft. Ik maak nooit afspraken op die dag om 13.00 uur omdat er al een afspraak staat! Ik heb al voorgesteld om op een andere dag af te spreken of er helemaal mee op te houden. Maar dat wil ze echt niet. Ze is zeer gesteld op onze wekelijkse lunches, zegt ze. Daarbij komt ze ook nog altijd te laat opdagen. We hebben maar een uur en een kwartier vanwege ons werk en daar worden dan ook nog minstens 10 minuten van af gesnoept. Intussen ben ik kwaad, gefrustreerd en voel me teleurgesteld in de mensen. De ergernis wordt steeds groter en ontneemt mij vaak het plezier. Beste Fiena, hoe maak ik een eind aan deze ergernis? Beste W, Ik raad u aan om iets nuttigs te doen tijdens het wachten, brei bijvoorbeeld een mooie trui voor uw man.