Beste Fiena,
Er is één maand in het jaar die ik liever zie gaan dan komen, dat is de decembermaand. De tijd van lief zijn voor elkaar, kitsch, etentjes met familieleden en cadeautjes.
Ik ben 35 jaar, vrijgezel, ik werk en heb een koopappartement. Ik leef redelijk gelukkig en tevreden. Natuurlijk heb ik een aantal wensen zoals een aardige partner, een leuk huis in een leuke buurt en nóg interessanter werk. Verder een hoog salaris en mooie vakanties in Dubai. Dat is echt alles wat ik wens en o ja, een jaar van elf maanden.
December is horror. Het begint met Sinterklaas. Mijn twee zusjes hebben kinderen en deze lievelingen van de familie verwachten een leuk cadeau van ome P. Ze hebben al alles en ieder jaar wordt een cadeautje uitzoeken moeilijker. Ze maken lijstjes met dingen waarvan ik nog nooit gehoord heb. Oké, ik koop ze omdat ik niks anders weet te verzinnen. Als daar de kous mee af was, kon ik daar mee leven. Maar nee, ome P. Moet ook op het heerlijk avondje aanwezig zijn. Nog erger, ik krijg ook cadeautjes! Cadeautjes waar ik helemaal niet blij mee ben. Ik draag onderbroeken in de kleuren zwart en grijs. Ik krijg onderbroeken met ‘leuke’ prints in rood en paars. Verder nog een aantal dingen voor in huis die ik niet kan gebruiken (want dan hád ik ze namelijk allang) en dingen die ik niet mooi vind. De avondjes zelf zijn ook niet gezellig in mijn ogen. De kinderen worden lastig omdat ze te veel hebben gekregen en druk omdat ze teveel suikerzoete dingen eten.
Kerstmis beslaat zelfs twee dagen en als we pech hebben drie dagen. Volgens mij hebben we dit jaar pech. Onze familie die allemaal totaal andere ideeën hebben over alles en nog wat, moeten gedwongen tijd met elkaar doorbrengen. Dingen eten die we niet gewend zijn en het gevolg is dat we iets teveel drinken. Dat komt de sfeer ook niet ten goede. Men wordt gewoon te eerlijk en denkt dingen te moeten zeggen die we normaal gesproken voor elkaar verzwijgen. Was Sinterklaas bedoeld voor de kinderen, Kerst is er voor verrassingen voor de volwassenen. Het is de bedoeling dat volwassenen mensen elkaar ‘iets’ geven dat tot uitdrukking brengt dat je van elkaar houdt! Dat alles binnen het budget van 10 euro. Begin daar maar aan. Wie dat ooit bedacht heeft, moet gekielhaald worden tot de dood er op volgt. Ik wil niet aan zo’n flauwekul mee doen en al helemaal geen troep cadeau krijgen met een mierenzoete boodschap erbij.
Achterliggend trauma is dat ik nog nooit in mijn leven een cadeau heb gekregen waar ik blij mee was. Het was nooit waar ik op gehoopt had, altijd de nepuitgave van merkkleding of zelfs dingen waar mijn klasgenoten mij mee pestten zoals een zelfgebreide trui met mijn naam in geborduurd. Mijn jeugd werd verwoest door foute cadeautjes. Ik denk dat ik een stuk gelukkiger zou zijn als ik van niemand cadeautjes kreeg.
Beste P,
Echt een tranentrekkend verhaal voor bij de open haard met Kerst.