Beste Fiena,

Ik heb de duivel in huis gehaald. In hoogsteigen persoon. Als ik ergens spijt van heb is het wel daarvan. Ik weet niet meer wat mij op het onzalige idee heeft gebracht. Misschien omdat ik het verzorgende type ben? Iets zocht waarmee ik kon knuffelen? Iemand om tegen te praten zonder meteen een weerwoord te krijgen?

In ieder geval op een dag haalde ik hem in huis. Grappig, schattig, vertederend. Alles wat je maar wenst. Ik merkte meteen al dat hij een sterke wil had die hij wilde doordrijven. Leuk, dacht ik, hij heeft pit. Ik pakte het in het begin voortvarend aan en corrigeerde hem meteen als hij de fout in ging. Vaak hield hij stug vol om het verkeerde te doen. Maar ik was niet voor de poes. Ik hield het langer vol om mijn wensen door te drukken. Het eist veel energie. Soms heb ik die energie niet en laat het lopen. Daar maakt hij ogenblikkelijk gebruik van. Op die manier is het er in geslopen dat hij steeds meer de baas is gaan spelen. Ik ben te slap om in te grijpen. Hij gaat overal liggen waar het hem uitkomt. Het liefste op mijn speciale plekjes in huis. Dan laat ik hem liggen om hem niet te storen in zijn slaapjes. Ik ga ergens anders zitten.

Het is inmiddels volkomen uit de hand gelopen. Hij is de baas! Als het hem niet zint wat ik doe, valt hij me aan. Ik lig ’s nachts niet meer rustig in mijn bed. Hij veranderd plotsklaps in een wild dier, springt boven op mij. Eerlijk gezegd ben ik dan bang voor hem. Zijn ogen staan wild en hij zet zijn nagels in mij en bijt waar hij maar bijten kan. Daarbij ben ik volkomen onschuldig. Ik heb niets gedaan. Ja, misschien te veel bewogen in mijn slaap. Op een gegeven moment irriteert hem dat en hij slaat op tilt. Maar...het moet ook gezegd worden dat hij ook een heel lieve kant heeft. Hij wil graag door mij gestreeld worden en op mijn schoot zitten. Dat is heel gezellig. Ik zie ook dat hij blij is als ik terug kom van de boodschappen. Op zo’n momenten denk ik: ‘wat is het toch een lieverd, ik kan hem niet missen.’ Van de andere kant slaap ik geen nacht meer rustig. Het enige wat nog helpt is dat ik de plantenspuit op hem richt. Maar het lijkt er op dat dit ook steeds minder indruk maakt. Hij valt gewoon nog drie keer aan voordat hij zijn heil in de woonkamer op de bank zoekt. Ik ben dan inmiddels klaarwakker en wacht zijn volgende aanval af.

Beste Fiena, is dit normaal kattengedrag?

Beste M,

Heeft u hem misschien zijn mannelijkheid afgenomen?