Beste Fiena,

Nooit, nooit wil ik eindigen in een bejaardentehuis. Ik dácht al ik het daar vreselijk zou vinden. Maar ik heb nu met eigen ogen gezien hoe erg het kan zijn.

Ik ben 45 jaar getrouwd geweest en mijn man is nu twee jaar geleden overleden. Ik ben 72 jaar. Ik woon in ons eigen huis en ik doe nog alles zelf. Poetsen laat ik over aan mijn poetshulp. Zij komt een keer per week drie uurtjes. Ik veeg stof, doe mijn boodschapjes en ik kook. Natuurlijk heb ik enkele mankementen maar ik mag niet klagen.

Mijn tante van 89 jaar woont sinds kort in een bejaardentehuis. Ik ga haar geregeld opzoeken en schrik me rot! Enkele voorvallen: Mijn tante heeft hulp nodig bij het eten. Dat is de reden dat zij in de zaal moet eten met andere bejaarden. Zij is geestelijk nog helemaal bij en heel alert. Het is niet mogelijk dat mijn tante op haar kamer mag eten met hulp. Mijn tante vindt dit heel erg. Zij heeft een zekere schaamte om geholpen te worden. Nu zit zij tussen andere bejaarden die hulp nodig hebben maar ook geestelijk niet meer helemaal zoals vroeger zijn. Om het netjes uit te drukken. Ik heb enorm medelijden met tante. Maar er is niets aan te doen volgens het personeel.

Volgens het personeel moet tante zich meer mengen onder de andere bewoners om goed te kunnen integreren. Er zijn iedere dag activiteiten met begeleiding. Fiena, ik was er bij! De bejaarden gingen met de activiteitenbegeleidster een spelletje doen. Ze gooien om de beurt met een dobbelsteen en dan moeten ze een vraag beantwoorden. Vragen zoals: ‘de klepel hangt in de ????’ en ‘lepel, vork en ????’. De begeleidster geeft in veel gevallen zelf het antwoord op een zeer enthousiaste manier. De meeste deelnemers zijn in meer of mindere mate dement en zitten er bij als een kleine vogeltjes. Mijn tante dus niet. Zij zit er bij en doet mee tegen wil en dank. Op een gegeven moment vroeg zij zachtjes aan mij ‘Hoef ik hier niet meer naar toe?’ Ik heb haar verzekerd dat zij niet meer hoefde. Tegen het advies van het personeel in.

Ik denk dat mijn tante veel liever alleen op haar kamer is dan te moeten integreren in een samenleving die haar niet past. Tante is iemand die van mensen om zich heen houdt, maar wel van mensen die zij zelf uitzoekt. Misschien kan zij wat hulp gebruiken bij het kennismaken met andere bewoners die op hetzelfde level zitten? Is dat een idee? Maar dan alleen als zij dat ook graag wil.

Dus Fiena, u begrijpt dat ik genezen ben van het idee om ooit in een bejaardentehuis te gaan wonen. Maar wat dan?

Beste G,

Begin uw eigen bejaardentehuis met bewoners met een sterke eigen wil. Dat kan gezellig worden!