Beste Fiena,
Er is me in de loop van de tijd iets heel erg gaan tegenstaan, namelijk de nep-gevoelens die men tentoon denkt te moeten spreiden. Ik ben getrouwd met M. Al vele jaren en vader van twee kinderen. Mijn zoon en dochter wonen allebei samen. Mijn dochter heeft twee kinderen samen met haar partner. Mijn zoon heeft nog geen kinderen.
Waar het nu om draait is dat mensen denken hun gevoelsleven ‘in de groep te moeten gooien’. Op internet kun je bijvoorbeeld alles lezen en meebeleven in filmpjes en foto’s wat in de levens speelt van families. Ze hebben geen geheimen, ze delen alles. Hun sexleven, de positieve gebeurtenissen maar ook kleine en grote verdrietigheden.
Als er een sterfgeval in de familie te betreuren valt, moeten alle gevoelens gedeeld worden met Jan en alleman. Soms ontaardt een ter aarde bestelling in een soort toneelspel. Op die plek, op dat tijdstip moet je toegeven aan je gevoelens van verdriet en gemis door bijvoorbeeld een mooi, zelfgemaakt gedicht ten gehore te brengen. Ik denkt dat degene die het gedicht voordraagt alleen bezig is om zijn verdriet te onderdrukken en goed uit zijn woorden probeert te komen. Niet door het verdriet te doorleven maar op de voorgeprogrammeerde manier die vooral ‘heel mooi’ moet zijn. Ik ben van mening dat als er iemand dood gaat, dat niet ‘mooi’ is maar verschrikkelijk.
Bruiloften zijn helemaal een aanfluiting in mijn optiek. Het moet en zal een dag vol romantiek worden! Ik vraag me af hoe romantisch het is om de dag door te brengen met familie die je niet ziet zitten en die elkaar niet zien zitten of elkaar helemaal niet kennen? Het bruidspaar en de gasten hullen zich in vreemde, ongemakkelijke kleding. Werken rare rituelen af zoals in de kerk (waar ze verder nooit komen) zeggen dingen tegen elkaar in ouderwetse bewoordingen ten overstaan van een groot publiek. Ik vraag me in gemoede af wat het bruidspaar op dat moment denkt. Ik denk niet iets romantisch maar meer in de orde van: mijn bh knelt, ik hoop dat ik niet struikel als ik naar het Maria-altaar schrijd, help, ik weet de tekst niet meer en ik hoop dat tante Emma niet te veel drinkt. Voor het oog klopt het plaatje. In mijn ogen is dit nep-romantiek. Op zo’n dag dienen foto’s gemaakt te worden in een romantische omgeving met bijvoorbeeld een kasteel als achtergrond. Niet dat het bruidspaar iets met het kasteel te maken heeft. Dat niet. Maar het past bij de Sisi-jurk, model 17e eeuw. Is dat romantisch? Dat lijkt het wel, later als de foto’s in het speciale album geplakt zijn. Als er een later is, tenslotte eindigen drie van de vier huwelijken in een scheiding.
Mijn zoon gaat trouwen en zijn vriendin wil zo’n romantische bruiloft. Hij doet haar dat plezier. Maar mijn zoon en ik weten allebei dat het allemaal nep is. Beste Fiena, hoe kom ik deze dag door?