M.T. schrijft naar Fiena:

Beste Fiena, Ik heb een vriendin waar ik geregeld mee ga shoppen en naar de film ga. Verder wandelen we samen. Het is een leuke spontane meid en we hebben veel plezier. Zij kan zo smakelijk lachen. Dan moet je wel meelachen. Dat lachen gebeurt ook bepaald niet zachtjes achter een hand, maar zij brult het uit. Je begrijpt dat alle mensen kijken. Dat vind ik al bedenkelijk. Ik wil niet graag de aandacht trekken. Het liefste kruip ik op zon moment weg in een donker hoekje. Ik zeg steeds dat ze stil moet zijn maar dan begint ze nog harder.

Nu waren wij laatst in een bekende winkel met zweedse meubelen en spullen. Ik weet niet waarom zij op dat moment de slappe lach kreeg, maar ineens begint ze toch te lachen. Ik zag de bui al hangen en zei dat ze haar zakdoek in haar mond moest proppen of net doen alsof zij iets zocht in haar tas. Niets mocht baten. Toen gebeurde het afschuwelijke! Zij plaste gewoon in haar broek van het lachen. Niet een beetje, nee het was de Niagarawaterval. En dat is niet de eerste keer. Andere keren gebeurde dat gelukkig niet midden in een drukke winkel. Nu wel. Zij houdt dan ook niet van schrik op met lachen maar lacht zo mogelijk nóg harder. Er vormde zich inmiddels een grote plas onder haar. Ik greep om me heen naar handdoeken die daar te koop lagen en probeerde deze voor haar te houden. Ik siste haar toe: ‘Hier, koop deze handdoeken dan hou je ze voor en achter je.’ Toen was het hek helemaal van de dam. Ze moest op de grond gaan zitten van het lachen. De mensen dachten dat ze een of andere aanval had en keken medelijdend en bevreemd onze kant uit. Misschien was ze wel gevaarlijk gek? Ik schaamde me dood. Ten langen leste heb ik snel een stuk gordijnstof gekocht en om haar heen gewikkeld als een wikkelrok. We zijn naar de auto gelopen en naar huis gereden. Zij kletsnat van de plas en ik kletsnat van het angstzweet. Ik durf gewoon niet meer met haar naar de stad. Het is een geluk dat dit in een andere stad gebeurde. Daar kennen ze ons tenminste niet. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als bekenden dit hadden gezien. Fiena, ik wil mijn vriendin voor geen geld kwijt, maar ik bedenk me wel tien keer voordat ik met haar ergens naar toe ga.

Hoe voorkom ik deze lachbuien?

Beste M. Waarom zou je deze lachbuien willen voorkomen? Onderga ze liever en lach mee. Jij raakt blijkbaar bij haar een humoristische snaar zonder dat je het zelf weet. Dat maakt het voor haar juist heel komisch. Trek je niet zoveel aan van wat de mensen zeggen. Mijn vader zei altijd: ‘Als de mensen niet over je praten, bén je ook niets.’ Ikzelf heb ook geregeld lachbuien, Vroeger meer dan tegenwoordig. (Hé, dat is een veeg teken). Ik kan je wel vertellen dat een lachbui je dag goedmaakt. Niet alleen je dag, steeds als je aan de situatie terugdenkt, moet je weer lachen. Na een lachbui heb ik altijd een geweldig gevoel van geluk en tevredenheid en daar kan ik dagen op teren. Lachen is gezond. In de gelotologie (de wetenschap van de lach) is bewezen dat lachen een positieve invloed heeft op hart, longen, bloeddruk en het immuunsysteem. Er bestaan zelfs speciale lachklinieken waar lachtherapie gevolgd kan worden. Ik denk eigenlijk dat jij een probleem hebt en je te veel van DE mensen aantrekt. Meid, ben jezelf in alle situaties en zie er de humor van in. Hou vooral je vriendin in ere, daar héb je wat aan.

Nog veel memorabele lachbuien,

Fiena