Beste Fiena,

Ik wil graag je mening horen over een idee dat ik heb. Ik ben een vrouw van bijna 60 jaar. De jaren gaan dan langzaam tellen. Op tv zag ik dat het Rijk start met wéér een actie om jongeren gezond te laten leven. Niet roken, wel sporten, gezond eten enz. dat alles om de gevolgen van ongezond leven te voorkomen. We weten allemaal hoe je gezond moet leven. Maar als je jong bent dan is een waarschuwing niet genoeg. Je kunt het je helemaal niet voorstellen hoe het is om pijn met lopen te hebben, 30 kilo teveel mee te moeten sjouwen, geen adem genoeg te hebben om trappen te lopen, altijd moe te zijn. Ik denk dat je het eerst moet ondervinden om te weten hoe gebreken voelen.

Mijn idee is nu om hulpmiddelen te ontwikkelen die je laten voelen hoe het is om bijvoorbeeld doof te zijn (een oordop is al genoeg in dit geval. Slechtziendheid , plak één oog eens af en het ander oog half, te zwaar: draag een korset met zandzakjes, stijve knieën draag een braise om een knie. Een bierbuikje, een gordel met een zandzak laat je voelen wat dat inhoudt. Kaal worden? draag eens een dag een ‘pruik zonder haar’. Niet dat kaal zijn zo erg is, maar je kunt alvast voorproeven. Achter een rollator lopen of zelfs in een rolstoel zitten. Een soort kapje over je tanden zodat het lijkt alsof je een tandprothese draagt. Afhankelijk zijn van anderen. Hou dat alles consequent minstens drie dagen vol. Geen mens die nog oud wil worden op die manier. Feit is dat je dit soort experimenten niet snel alleen zult doen, maar wel samen met de kaartclub, de vrienden- en vriendinnenclub, de sportvereniging, de schoolklas, op het werk (zover dit mogelijk is zonder de kwaliteit van het werk in gevaar te brengen), met de hele familie.

Daarbij moet iedereen die meedoet een dagboek bijhouden. Kun je later nog eens nalezen hoe het ook al weer was om slecht ter been te zijn.

Dus er zou een soort uitleen moeten komen van attributen om gebreken te imiteren. Ik denk dat als iemand mee gedaan heeft aan zo’n experiment hij het zijn hele leven niet zal vergeten. Het zal ook veel hilariteit veroorzaken, maar dat zal snel overgaan in meer begrip voor ouderen en de gehandicapte mens.

Het is het wel van belang om de nep-gehandicapten te onderscheiden van de echte.

Fiena, wat vind jij van dit idee?

Beste S. Ik vind het een grandioos idee. Begin een eigen uitleen, zorg dat je in de kranten komt en op tv. De attributen bestaan voor het grootste deel nog niet, dus ook daarin moet je creatief zijn. Het lijkt me hilarisch om mensen op straat tegen te komen die aan dit experiment meedoen. Ze moeten inderdaad duidelijk te herkennen zijn want anders kun je je wel rot schrikken als de buurjongen plotseling in een rolstoel zit, het kleine zusje met een blindenstok loopt, vader in no-time 20 kilo zwaarder is geworden en moeder zich voortbeweegt achter een rollator.

Ik hoor nog van u, Fiena