Beste Fiena,

Eigenlijk dacht ik altijd van mezelf dat ik mijn leven goed onder controle had. De laatste tijd ben ik daar niet meer van overtuigd. Dat maakt mij onwaarschijnlijk onzeker. Ik twijfel aan veel dingen die staan te gebeuren. Ik kan niet kiezen hoe ik een en ander aanpak. Ik lig‘s nachts te malen. Dat betekent dat ik dezelfde gebeurtenis oneindig vaak de revue laat passeren.

Het resultaat is dat ik slapeloze nachten heb, de dag daarna is dan een ramp. Ik wankel wezenloos door het huis en kan helemaal niets meer beslissen.

Een voorbeeld is het weer. De voorspelling is ‘af en toe een bui’. Oké daar kan ik mee leven. Maar de vraag is vervolgens: moet ik mijn tere plantjes in de tuin water geven? Of niet? Ik hou nauwlettend de luchten in de gaten. Vaak overtrekkende wolkenvelden. Dan hoop ik dat deze waterdragende wolken hun last laten vallen boven mijn tuin. Als dat niet zo is, hoop ik dat dit de volgende dag wel gaat gebeuren. Want er is flink wat regenwater beloofd. Ook deze dag gaat voorbij zonder dorstlessende bui. Ik kan dan niet inschatten hoe mijn planten zich voelen. Dorstig? Hongerend? Of nog vol van de vorige eet- en drinkbeurt. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik doe niks. Tot ik duidelijk kan zien dat bladeren vallen, bloemen in de bloei van hun leven verschrompelen. Maar dan is het inmiddels te laat!

Op zo’n dag weet ik ook niet wat ik aan moet trekken. Hoeveel graden wordt het. Geldt dat ook voor het zuiden des lands? Droog of regen? Koude wind uit het noorden? De warme trui of een zomerse jurk? Paraplu mee of toch maar niet? Winterjas of regenjas. Uiteindelijk blijf ik gewoon thuis.

Een ander voorbeeld: Ik nodig mensen uit voor een feestje. Ik weet niet wie komt en wie verhinderd is. Hoeveel drank, hapjes en zo ik in moet slaan. Ik bedenk plannen hoe ik een en ander zal doen. Het ene na het andere plan kan de ijskast in (want die is nog leeg). Wanneer moet ik iets voorbereiden. Zal ik ook een warme hap maken voor het hele gezelschap? Hoeveel vegetariërs komen. Wie blijft alleen voor koffie en vlaai? Ik maak hele lijsten met boodschappen die ik de volgende dag weer verscheur.  Het plezier over het feestje verdwijnt en de lust wordt een last. De feestelijke dag gaat aan mij voorbij vanwege de zorgen dat ik niet genoeg drank en eten in huis heb, dat de gasten het niet lekker vinden en dat ze zelfs het hele feest niet gezellig vinden maar alleen uit plichtgevoel komen.

Het kan ook zomaar gebeuren dat ik niet kan beslissen of ik eerst de afwas doe, de bedden opmaak of koffie ga drinken bij de buurvrouw die ziek is. Na een uur of twee ben ik nog net zo ver. Nergens.

Mijn lieve echtgenoot heeft dan weer iets te klagen als hij thuis komt van zijn werk. Dat vind ik uitermate vervelend en dan trek ik me ijlings terug in een warm bad waar ik uren in doorbreng. Fiena wat raad je me aan?

Beste P,

Doe de deur van de badkamer op slot.