Beste Fiena,

Dit was dus het zesde jaar dat ik geen pakjesavond heb gevierd. Niet omdat ik het niet leuk vind maar omdat onze ooit zo geweldige avond verworden was tot haastig wat cadeautjes scoren en dezelfde avond geven aan iemand uit de familie. Gedichten en surprises waren niet meer aan de orde vanwege tijdgebrek. Alle leden van de familie leverden een verlanglijstje in waar de ‘verrassingen’ te koop waren. Dus het waren ook al geen verrassingen meer.

Ik herinner me de echte pakjesavonden nog. De hele familie was weken van tevoren bezig met de surprises. Vaak ware kunstwerken die bewaard werden. De gedichten die soms harde waarheden bevatten maar daarnaast ook veel liefdevolle woorden. Na het uitpakken volgde het spel met de dobbelstenen. De speciale kleine dingetjes die hiervoor gekocht werden verwisselden in rap tempo van eigenaar. Als de eierwekker ging was je eigenaar van niets of van allerlei schatten of van echte kitsch. Heel spannend! Vooral voor de kinderen.

Na zes jaar radiostilte had ik een nieuw idee. We vieren nu Kerst me z’n allen. Dus ik bedacht dat iedereen voor degene waarvan hij of zij het lootje had getrokken, iets zelf moest maken. Niet in de sfeer van een surprise maar in de sfeer van lief zijn voor elkaar. Dat kon zijn een filmpje op de computer, een spel, een brei- of haakwerk, een zelf gemaakt beeldje of tekening, een zelfgebakken taart enz, enz. Geen gekochte cadeau’s maar tijd investeren in een ander. Je verdiepen in de persoon en bedenken wat hem of haar blij zou maken. Dat kost tijd en daar zit de moeilijkheid. Denken over een idee, materiaal verzamelen, het creëren.

Ik stelde het aan twee familieleden voor. De een zei HMMMMM en de ander gaf helemaal geen antwoord op mijn mailtje. Fiena, moet ik me er bij neerleggen dat mijn familie geen tijd wil steken in een fijn, warm samenzijn?

Beste B,

Ik denk dat u niet werkt, geen druk gezin hebt of 65+ bent.