Beste Fiena,

Mijn huwelijk loopt na 42 jaar op de klippen. Het is niet te bevatten. Ik heb veertig jaar hard gewerkt om mijn gezin te onderhouden. Ik heb ook nog veel ’s avonds gewerkt en cursussen gedaan om verder te komen. Daarbij was ik een verenigingsmens. Ik was penningmeester van diverse verenigingen. Mijn vrouw heeft altijd voor het huishouden en onze drie kinderen gezorgd. Het was misschien een ouderwets rollenpatroon, maar ik vond het allemaal prima.

Sinds ruim een half jaar ben ik gepensioneerd en heb ik ook bedankt bij de verenigingen. Ik ben toen mijn vrouw in het huishouden gaan helpen. Ik dacht haar daar een plezier mee te doen en ik wilde ook iets omhanden hebben. In het begin viel het wel mee. Zij liet me mijn gang gaan, maar ik kreeg wel steeds op- en aanmerkingen. Dat was een beetje vervelend. Ik ben heel nauwkeurig dus het kon er niet aan liggen dat het niet goed genoeg gebeurde. Ik boende bijvoorbeeld iedere week de meubels. Dat is best hard werken. Volgens mijn vrouw was dat helemaal niet nodig. Ik hield ook een huishoudboekje bij en bewaarde alle bonnen. Op die manier was de boekhouding in orde. Mijn vrouw was niet gewend de bonnetjes te bewaren. Dus dat was een hele verbetering. Niet volgens mijn vrouw! Ik wilde graag samen met haar de boodschappen doen en verantwoord inkopen. Dat ging precies drie keer goed. Toen weigerde mijn vrouw mee te gaan. Ik hield bij waar de aanbiedingen waren. Daar is toch niets op tegen? Natuurlijk gaat daar tijd in zitten. Maar we hebben tenslotte tijd genoeg. Mijn vrouw had geen zin om alle winkels af te stropen naar voordeeltjes. Ze had, volgens haar, wel iets leukers te doen.

Dat heb ik gemerkt, ja. Ze was gewend om met vriendinnen boodschappen te doen en daarna ergens in een lunchroom gebakjes te eten. Zonde van het geld, vind ik. Ze ging ook naar diverse clubs en zwemmen ook nog. Ik dacht dat zij dat allemaal met mij zou gaan doen. Maar niks hoor. Er kwamen zelfs meer activiteiten bij. Ze ging ook nog vrijwilligerswerk doen. Toen was ze niet alleen overdag weg maar ook nog bijna iedere avond. Hier een vergadering en daar een bijeenkomst. Ik zat alsmaar alleen thuis op haar te wachten. Wanneer zou mevrouw thuis komen? Om 10 uur of om 12 uur? Het koken liet ze steeds vaker aan mij over. Ik mag dan ook de afwas doen want mevrouw had buitenshuis dingen te doen.

Vorige week heb ik haar gevraagd wat hier allemaal de bedoeling van is. Zij wil haar leven indelen zoals zij dat ons hele huwelijk heeft gedaan. Volgens haar was ik er nooit Ze heeft altijd alles alleen moeten doen. Dat is prima gelukt en ze is niet van plan zich naar mij te richten. Ik moet het ook maar zelf uitzoeken en ze laat zich niet door mij de wet voorschrijven.

Beste Fiena, denkt u dat mijn vrouw wil scheiden? Dat overleef ik niet. Ik houd van mijn vrouw en wil samen met haar oud worden. Hoe krijg ik haar terug?

Beste P.

U bent al op de goede weg. Laat u van uw beste kant zien en doe het huishouden zonder morren op haar manier. De rollen zijn omgedraaid en ’s avonds wacht ú nu met smacht op háár.

Veel geluk voor de komende 42 jaar

Fiena