Beste Fiena,
Hoe het zo gekomen is, ik weet het zelf niet. Het is langzamerhand gegroeid. Als mensen spullen over hadden, wist ik wel iemand die deze spullen kon gebruiken. Al jaren lang brengen mensen allerlei overbodige troep naar me toe met de woorden: ‘Jij kent zoveel mensen, geef het maar aan iemand die het kan gebruiken.’ Op die manier staat bij ons altijd de garage vol met afgedankte koelkasten, gasfornuizen, meubels, kleding, complete baby-uitzetten. Het is al zo dat wildvreemde mensen bij ons aan de deur komen die vragen of ik dit of dat in voorraad heb.
Ik moet zeggen, ik vind dat erg leuk. Ik vraag er niets voor. Alles is gratis. Hier help ik mensen vaak mee uit de brand. Jonge mensen die gaan studeren en op kamers gaan. Of mensen die het niet breed hebben en graag een betere koelkast willen hebben. Mensen die gaan scheiden en weer een huishouding op moet zetten, zijn vaak heel blij met mijn tweede hans spullen. Ik vind het enig om met gratis spulletjes een flatje in te richten. In ieder geval voorlopig. Tot degene zelf nieuwe spullen kan kopen. Als ik hoor dat iemand verlegen zit om een eethoek of kinderkleding of een gasfornuis, begin ik rond te bellen. Binnen de kortste keren heb ik de spullen dan opgespoord.
Ik denk dat ik eigenlijk koopziek ben. Op mijn manier kan ik mijn koopdrang in goede banen leiden. Ik krijg gewoon een kick als ik spullen op de kop tik die iemand nou nét nodig heeft.
Vaak is het een heel gedoe om de spullen op de juiste plek te krijgen. Er moet een auto met aanhanger geregeld worden bijvoorbeeld. Ook dat krijg ik meestal voor mekaar.
Het geeft me een goed gevoel als ik mensen blij kan maken. Laatst was er een heel jong stel die een (ongepland) kindje verwachtten. De hele baby-uitzet heb ik bij elkaar gesprokkeld. Hele mooie spullen, bijna nieuw. Een bedje, aankleedtafel, kinderwagen, box, badje en kleertjes. Gewoon alles! De aanstaande vader heeft alles een leuk kleurtje gegeven en ik moest komen kijken. Daar konden geen nieuwe spullen tegenop, zo leuk.
Nu is het zo dat mijn man sinds kort gepensioneerd is. Hij is het niet eens met de garage vol ‘rotzooi’ (zo noemt hij het) en soms ook de gang vol. Hij wil dat ik ermee ophoud. Hij vindt dat ik veel te veel tijd hieraan kwijt ben. Hij is de hele dag thuis en hij ziet nu wat ik allemaal doe. Eerder had hij daar helemaal geen oog voor.
Eigenlijk verdenk ik hem er van dat hij de garage wil inpikken voor zijn nieuwe hobby, beeldhouwen. Daarbij heeft hij al een computerkamer. Ook een hobby van hem. Hij is op dit moment helemaal bezeten van beeldhouwen. Volgens hem heeft hij dat zijn hele leven al willen doen. Hij is ook op cursus gegaan. Allemaal prima, maar ik laat mij mijn hobby niet afnemen. Hoe zorg ik nou dat hij ook tevreden is en mij mijn gang laat gaan?
Beste L.
Stop hem op zolder of in de kelder. Richt de ruimte kunstzinnig in met gekregen spullen en uw man heeft een atelier en u de vrijheid om spullen te verzamelen.
PS. Of is het misschien zo dat uw man de auto in de garage wil zetten?
Groetjes, Fiena