Beste Fiena,
Ik ga me ook zorgen maken. Zorgen over de economie in Nederland. Ik dacht dat mijn man en ik het goed voor mekaar hadden. Niets is minder waar. Wij voelen het nu ook in onze portemonnee. Ja, wie niet? Ik hoor nu ook in mijn omgeving steeds meer klagen. Het is allemaal minder. We moeten op de kleintjes gaan letten. Een normaal gezin, zoals het onze, had tot nu toe niets te klagen. Maar het komt steeds vaker voor dat het geld op is en de maand nog niet. We zijn eens bij elkaar gaan zitten, mijn man en ik en we zijn tot de conclusie gekomen dat we dingen moeten schrappen. Dingen die we altijd heel gewoon vonden. Nu moeten we afwegen of we alle tijdschriften houden, of we beter moeten uitkijken bij het boodschappen doen. Bekijken of we wel echt een nieuwe winterjas nodig hebben. Of de sportclubs nog wel kunnen. Toegegeven het zijn allemaal luxeproblemen. Maar een stapje terug doet pijn. We willen de kinderen niets tekort doen maar ook zij zullen een veer moeten laten. Het duurt een tijdje voor dat je merkt dat je minder te besteden hebt. Eerst denk je nog: ‘dat moet toch allemaal kunnen’ en je doet wat je gewend bent. Tot de afschriften van de bank niet meer leuk zijn maar een probleem gaan vormen. Wacht niet te lang! Grijp in!
Wij hebben het op tijd ingezien. Nu letten we op de kleintjes. We zeggen wel eens ‘nee’ tegen de kinderen en leggen dan ook uit waarom het niet kan. Wonder boven wonder begrijpen ze het en zeuren niet langer. Ik moet eerlijk zeggen dat het ook een uitdaging vormt. Ik let op in de super en neem vaker de spullen uit de reclame. In plaats van naar een restaurant te gaan, spelen we restaurantje thuis. Heel gezellig. Een boswandeling heel vroeg in de morgen is leuk en kost niets. Mijn man plakt weer de fietsbanden van de kinderen zelf. Ook best leuk.
Ik schrok bijvoorbeeld heel erg van de ‘gratis winkels’ die als paddestoelen uit de grond opschieten. Winkels waarin spullen te krijgen zijn die eigenlijk afgekeurd zijn. Voedsel voor de armen in Nederland. Of dat je moet horen dat de minima soms geen wc-papier meer kopen of geen tandpasta. Gewoon omdat het te duur is. Het is dan kiezen of een brood of tandpasta. Tja, wat doe je dan? In zo’n situatie wil je toch niet terechtkomen?
Lieve Fiena, ben ik te somber of valt het nog wel mee?
Beste J.
Wat de toekomst brengt, weten we niet. Maar het kan nooit kwaad om er het beste van te maken.