Beste Fiena,
Hier volgt een S.O.S. roep van een vertwijfelde vrouw. Ik ben getrouwd met een onmogelijke man. Hij doet de meest stomme dingen en brengt mij geregeld tot wanhoop. Andere mensen lachen zich slap om zijn capriolen. Ik heb het lachen geloof ik verleerd. Ik mag altijd weer de scherven opruimen. Hij moet volwassen worden en anders ben ik wég!
Ik zal een voorbeeld vertellen. Dit gebeurde afgelopen week. Mijn zus was 25 jaar getrouwd en haar man werkte 25 jaar bij de zaak. Dat was groot feest. Een feest dat een lieve cent mocht kosten. Alles werd uit de kast gehaald en er werd een heus bal op een kasteel gegeven. De naaste familie was uitgenodigd om te blijven overnachten op dit kasteel.
Wij moesten dus allebei de juiste kleding aanschaffen. Niet alleen voor overdag maar ‘s avonds werd je in het lang verwacht. Nou, zo’n soort feest dus. Ik heb de gelegenheid aangegrepen om mijn man helemaal in het nieuw te steken. Een prachtig Armani kostuum. Zo iets duurs heeft hij nog nooit gehad. Daarbij schoenen, een zijden overhemd en zelfs een nieuwe bril. Een mooie overjas ontbrak ook niet. Hij zag er geweldig uit. Bijna werd ik weer verliefd op hem. Hij voelde zich zelf ook een filmster.
‘s Morgens stonden we zo ongeveer klaar om te vertrekken toen hij zo nodig even naar zijn beste vriend W. wilde. Ik dacht om zijn nieuwe outfit te laten zien. Niets is minder waar. W. had een nieuwe bootje gekocht. Dat moést hij nog even bekijken. Ik stond reeds te trappelen van ongeduld omdat hij al een half uur weg was. Toen kwam hij aanzeiken, letterlijk en figuurlijk. Hij was in de Roer gevallen. Hij zag er uit. Helemaal groen uitgeslagen van algen aan de kade. Het zijden hemd was in een dweil veranderd. Zijn bril lag op de bodem van de Roer. De schoenen kan hij wel weggooien. Ik kreeg een huilkramp. Het scheelde niet veel of ik was hem te lijf gegaan. Hij vertelde dat hij juist heel voorzichtig in het bootje had willen stappen en toen ging het mis. Hij struikelde en kwam tussen de wal en het schip terecht. Ik moest blij zijn dat hij nog leefde.
Fiena, ik was helemaal niet blij met hem. Hij kon in zijn oude kloffie naar het feest. Ik schaamde me echt. Ik zag er op en top uit en hij als een ouwe zwerver. Zo’n soort dingen lapt hij nou altijd. Fiena wat kan ik daar aan doen?
Beste E. Tja, wat moet ik zeggen? Is hij altijd zo geweest? Dan ben je misschien wel verliefd op hem geworden omdat hij zo was? Veranderen kan niet meer. Alleen inderdaad, de humor ervan inzien. Hij liep voor gek, niet jij. Plaatsvervangende schaamte moet je afleren. Weet je, over een paar jaar kun je er wel weer om lachen. Gegarandeerd. In de tussentijd mag je bij mij komen spuien. Dat wil wel eens helpen.
Je meevoelende vriendin, Fiena