Beste Fiena,

Diep van binnen zou ik graag een kunst beoefenen. Welke kunstvorm maakt me niet veel uit behalve muziek. Daar heb ik geen gevoel voor. Zingen behoort al helemaal niet tot mijn kundigheden en ik zing zo vals als een... ja ik weet niet wat. ik kan totaal geen wijs houden. In mijn hoofd klinkt het goed maar wat uit mijn keel komt, lijkt er niet eens op. Daarbij zing ik heel graag. Vroeger oefende ik met mijn moeder het Stille nacht, Heilige nacht onder de afwas. Mijn moeder verloor nooit haar geduld maar ik heb het lied niet onder de knie gekregen. Dus muziek in een of andere vorm is uitgesloten. Dan denk ik aan tekenen en schilderen. In mijn familie zit wel enig talent. Diverse ooms en neven schilderden niet onverdienstelijk. Schilderijen van hun hand hangen bij mij trots bij elkaar op een muur.

Op de middelbare school was er een tekenleraar die mij ooit een tien gaf voor een tekening en verder veel negens. Deze leraar inspireerde mij maar ik zette niet door. Jammer genoeg had ik niet het doorzettingsvermogen om veel te oefenen. Op school leerden we natuurlijk ook de kunst van het handwerken. Dat priegelen met naald en draad of brei- en haaknaald inspireerde me totaal niet. We moesten een tafellaken borduren of een washandje met vier naalden breien. Daar bracht ik niks van terecht. Maar het waren wel levenslessen wat de technieken betrof. Ik kan het nog steeds allemaal, in tegenstelling tot mijn leeftijdgenoten. Laat staan de jongere generaties. Zij kunnen er geen steek van. Tegenwoordig brei ik mijn familie. Mijn kleinkinderen herkennen zichzelf en ze bewonderen mijn poppetjes. Dus het regiem op school is niet voor niets geweest. Maar een naaldkunstenares zal ik nooit worden.

Met klei aan de slag gaan, is ook niet mijn ding. Dat merkte ik al meteen toen ik met mijn kinderen van brooddeeg iets probeerde te maken. Mijn kinderen brachten het er stukken beter van af. Ik heb in mijn vitrine nog een piepklein serviesje staan dat mijn dochter ooit voor mij maakte. Dus aan boetseren ben ik nooit begonnen ook al omdat ik niet van beeldjes hou. Behalve van prachtig gestileerde beelden van bekende kunstenaars. Verder heb ik wel gedacht aan het ontwerpen van meubels. Van een ontwerp dat gewoon klopt, kan ik zeer van onder de indruk raken. Stijlvol ingerichte huizen geven mij een kick. Welke stijl maakt niet uit. Als het geheel klopt. Architectuur spreekt me ook aan, vooral als de verhoudingen precies goed zijn. Dat is een lust voor het oog. Ik ben broodschrijver geworden op een bescheiden niveau. Mijn wens is nooit geweest om auteur te worden. Ik weet heel goed dat ik daar niet voor in de wieg gelegd ben.

Beste Fiena, nu ik op mijn leeftijd veel tijd heb, ben van plan om de geschiedenis van mijn familie op schrift te stellen. Gewoon voor de familie, niet bedoeld voor anderen, zodat de familiegeheimen niet verloren gaan voor het nageslacht. De verhalen zijn soms heftig en ik wil er zonder aanziens des persoons over schrijven. Is dit een goed plan?

Beste Q,

De kunst van het schrijven is om sommige gebeurtenissen aan de fantasie van de lezer over te laten.