Beste Fiena,

Help! Ik moet weer op vakantie!

Ik ben 64 jaar en vader van vier volwassen kinderen. Ik heb een fijne vrouw. Zij heeft één tic. Ze wil steeds op vakantie. Ik niet, ik wil gewoon thuis blijven. Ik amuseer me geweldig thuis en in mijn dorp en omgeving. Ik zie iedere dag diverse vrienden en kennissen en mensen uit het dorp. Ik onderneem van alles en heb ook meerdere hobby’s. Wij wonen in een groot huis en daar is iedereen altijd van harte welkom. De kinderen en kleinkinderen komen ook vaak en blijven dan logeren. Ik voel me als een vis in het water, hoe meer mensen, hoe geweldiger ik het vind. Ik kook graag grote hoeveelheden en niets is mij te veel. We hebben een mooie tuin en ook daarin ben ik vaak te vinden. En natuurlijk in mijn stamcafé. Er is daar altijd wel iemand die een potje wil kaarten of gewoon wat ouwehoeren.

Mijn vrouw is ook graag in en om ons huis, heeft haar eigen vriendenkring waarmee ze van alles onderneemt. Maar... ze wil ook met mij op vakantie. Minstens twee, drie of vier keer per jaar. Dat zijn meestal geen lange vakanties maar gewoon drie dagen naar Duitsland of België of in ons eigen land. Een keer per jaar wil ze wel verder en langer. Bijvoorbeeld naar Italië of Frankrijk.

Deze vakanties bezorgen mij veel stress. Als zij een reisje voorstelt, denk ik:’ ja, leuk idee.’ Maar dan begin ik te malen. Ik ga bedenken wat ik in die drie dagen allemaal mis loop. Ik zie deze en gene niet, het gras moet gemaaid, er kan wel iets gebeuren met de hond, de kinderen of de kleinkinderen, neven en nichten. Het huis kan wel afbranden.

Verder denk ik wat we allemaal zullen tegenkomen op vakantie. Hoe zal het daar zijn? Waar zullen we slapen, Zijn misschien alle hotels volgeboekt, Het weer is helemaal niet best of juist veel te mooi voor een stedentrip. Is de auto wel in orde, stel dat we pech onderweg krijgen. Deze gedachten kan ik niet uitbannen. Ik ga slecht slapen en de laatste twee nachten voor ons vertrek is een hel. Ik probeer er onder uit te komen om weg te gaan maar mijn vrouw heeft geen medelijden. Zij is er aan gewend dat ik loop te stressen maar zij weet nog niet de helft van wat ik door moet maken. Het hotel en/of de reis is geboekt en de auto staat klaar en in het ergste geval het vliegtuig.

Dan is de dag aangebroken dat we vertrekken. Ik kan me moeilijk losscheuren van thuis maar als we eenmaal onderweg zijn, het dorp uitrijden, zakt mijn stress een beetje. Nog niet tot het nulpunt maar wel in die richting. Ik moet een uurtje tot mezelf komen en dan begin ik het ook nog leuk te vinden. Zeker de korte reisjes met onze auto. We stoppen waar het mooi is en we zien prachtige natuur en cultuur. Dan kan ik me goed ontspannen. Vliegreizen vind ik een stuk minder leuk, eigenlijk helemaal niet leuk. Ik vind de afstand met thuis te groot. Ik heb niet het idee dat ik ieder moment kan omkeren en naar huis gaan.

Fiena, hoe leer ik beter omgaan met weg gaan?

Beste P,

Bedenk dat weg gaan ook betekent iedere keer het heerlijke gevoel weer thuis te komen.