Beste Fiena,

Ik kan niet ‘nee’ zeggen. Of eigenlijk is het zo dat ik niet nee kan zeggen als mensen mij, in hun ogen, iets leuks willen laten doen. Kijk, ik zeg gemakkelijk nee als mij iets gevraagd wordt te doen wat ik niet wil doen. Bijvoorbeeld babysitten of lid worden van een vereniging. In deze gevallen zeg ik gewoon waar het op staat, dat ik er geen zin in heb. Maar er zijn van die gevallen...Een voorbeeld. Ik vind het niet leuk als een vriendin mij een kaartje cadeau geeft om samen naar een toneelvoorstelling te gaan. Ik wil niet naar toneelvoorstellingen! Maar ja, wat doe je? Ik wil bij een bepaalde vriendin niet op een etentje gevraagd worden. Haar man is helemaal niet mijn vriend. Maar ja, wat moet je? Ik wil niet gedwongen worden ergens te blijven slapen. Ik wil in mijn eigen bed slapen, punt uit! In dit geval gaat het om vrienden die in Den Haag wonen. Zij blijven geregeld enkele dagen bij ons logeren. Ze verwachten dat wij dit dan ook bij hun doen. Wat moet ik hiermee? Ik moet naar het eindejaarsfeest van mijn werk. Dat wil ik al helemaal niet. Ik zie mijn collega’s al iedere dag. Mijn baas staat er op dat ik kom. Ik ga gewoon niet!

Ik ben inmiddels op een leeftijd gekomen dat ik nergens toe gedwongen wil worden. Mijn tijd is kostbaar, ik heb nog maar een beperkt aantal jaren. Ik ga al hard naar de 50. Deze jaren wil ik invullen op mijn geheel eigen manier.

Ik bouw mijn eigen feestjes en gezellige bijeenkomsten met familie en vrienden.

Iedere week ga ik naar mijn goede vriendin E. Ik weet dat zij erg druk is met haar werk en haar kleinkinderen. Maar ik sta er op dat zij twee uurtje per week voor ons tweetjes vrij maakt. Dat is goed voor haar. Dan komt ze los van haar verplichtingen. Het kost haar altijd veel moeite en geregel om te komen maar ik zou erg boos worden als ze dat er niet voor over heeft. Verder organiseer ik een knutselmiddag voor vier kennissen. Wij knutselen dan voor komende verjaardagen en andere festiviteiten in onze families. Wij breien, haken, we doen aan origami en aan kaarten maken. Ik heb regels vastgesteld, iedereen moet minstens één werkje afmaken en anders volgt een sanctie. Dan moet degene die niet goed gewerkt heeft, vijf euro in de pot doen voor het goede doel. Ook degene die zonder goede reden deze afspraak verzuimt , moet vijf euro betalen. Dat werkt!.

Ook met mijn man heb ik goede afspraken. Een avond in de week praten we bij. Mijn man is geen grote prater. Wij zetten de tv niet aan en ook de radio niet. Muziek stoort hierbij. Wij zitten tegenover elkaar en spreken de week door. Al ons ongenoegen kunnen we dan spuien. Dit is een nieuw initiatief van ons. We hebben dit nu een keer gedaan. Dat liep uit op een gigantische ruzie. Dus we moeten nog veel oefenen.

Fiena, heb ik gelijk dat ik dit allemaal doe voor andere mensen?

Beste G,

Ja hoor!