Ieder zijn vak

Detective
Door
Mar-Li Wingens
9 december, 2008

Maurice (32) wil liever niet met zijn achternaam in de krant vanwege zijn werk. Daarvoor is het nodig dat hij onherkenbaar zijn werk kan doen. Er hangt natuurlijk een waas van geheimzinnigheid en gevaar rond een detective. Maar daar maakt Maurice korte metten mee.

Hoe ga jij te werk?

Maurice: “Ik heb een eigen detectivebureau , ik ben gevestigd in Limburg maar werk in heel Nederland.

Mocht ik bij een opdracht assistentie nodig hebben, schakel ik een of meerdere collega’s in. Ik doe al het werk wat onder detectivewerk of bedrijfsrecherche valt.“

Wie zijn jouw opdrachtgevers?

“Dat kunnen particulieren zijn. Ik ben op dit moment bezig met een alimentatiezaak. Ik probeer vast te stellen of de ex-partner van mijn opdrachtgever met iemand samenwoont en dus onterecht alimentatie ontvangt. Bedrijven willen bijvoorbeeld weten of er fraude bedreven wordt, of werknemers met hun werkuren sjoemelen, of er gestolen wordt uit de voorraad. Dat soort opdrachten.”

Hoe kom je aan opdrachten?

“Er moet altijd een opdrachtgever zijn. Ik mag niet zomaar ‘uit het niets’ een onderzoek beginnen. Ik bekijk of de opdracht haalbaar is, of het juridisch mogelijk is, of het geen strafbaar feit betreft. Er kan tijdens een opdracht geconstateerd worden dat er een strafbaar feit is gepleegd bijvoorbeeld diefsta. Het is dan aan de opdrachtgever of hij wil dat wij aangifte doen met ons dossier bij de politie. Het gebeurt regelmatig dat opdrachtgevers (bedrijven) liever geen aangifte doen vanwege de slechte publiciteit. Of het liever intern oplossen. Wij helpen de opdrachtgever in dit traject.”

Moet je wel eens iemand schaduwen?

“In geval dat het verdacht van vreemdgaan bestaat, moet ik vaak posten. Dus op de uitkijk staan en bewijzen verzamelen. Dat is heel saai, vele uren een deur of auto in de gaten houden. In de meeste gevallen heeft een man of vrouw iets in de gaten en wil zekerheid. Als dit inderdaad een geval van vreemdgaan betreft, dan maak ik foto’s of een filmpje van dit feit. Soms laten mensen hun kinderen nagaan. Met welke mensen zij in aanraking komen, uit welk milieu.”

Waarom heb je voor dit beroep gekozen?

“Ik heb een jaar of tien voor defensie gewerkt, ik ben marinier geweest en sergeant bij een infanterie verkenningseenheid. Daarna naar de marechaussee gegaan en daar kwam ik via via in aanraking met mensen die dit werk waren gaan doen na hun uitdiensttreding. Ik heb dit werk eerst ongeveer twee jaar als free-lancer gedaan. Dus ik heb gewerkt bij detectivebureau’s in heel Nederland. Toen heb ik de stap gewaagd en ben een eigen bureau begonnen.”

Aan welke voorwaarden moet je voldoen om dit werk te kunnen doen?

“Bij bedrijven is het zo dat meestal in de bedrijfsvoorwaarden staat dat werknemers ‘mogelijkerwijs in de gaten gehouden kunnen worden’. Het is een voorwaarde dat personen daarvan op de hoogte zijn. Ik heb een diploma moeten behalen. Er is goedkeuring van de politie nodig en een schone staat van dienst. Als je aan deze voorwaarden voldoet krijg je een vergunning. Ik heb een legitimatiebewijs op zak. Nee, ik draag geen wapens!

Deel dit artikel

Lees volgende Ieder zijn vak
Cassiere
Lees volgende artikel
Zorgeloos