Beste Fiena,

Bij tegenslag in het leven, zeggen mensen vaak tegen je ‘tel je zegeningen’. In eerste instantie klinkt me dat mooi in de oren. Maar ik krijg er ook een gevoel bij van: stel je niet aan, wat zeur je nou. Ik voel geen medeleven van de ander. Op medelijden zit ik niet op te wachten. Het helpt mij meer als iemand zegt: ‘wat erg, vertel eens’ en dan echt tijd voor mij heeft en zich inleeft. Ik verwacht helemaal geen oplossingen van mijn probleem. Dat zal ik echt zelf moeten doen. Maar als je praat over problemen met iemand dan kan het zijn dat er nieuwe inzichten ontstaan en dat je moet toegeven dat je het zó nog niet bekeken hebt.

Tel je zegeningen, als ik dat doe, geheel vanuit mijzelf zonder enige morele dwang van buiten, kan het zijn dat ik weer helemaal blij van binnen word. Daar doe ik het voor!

Nu las ik in de krant dat uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat het ‘wegdenken’ van moeilijkheden nog beter werkt. Je houdt dan alleen je zegeningen over. Het goede gevoel houdt ook langer aan dan het tellen van je zegeningen. Allemaal gebleken uit dit onderzoek.

Ik ben onmiddellijk aan de slag gegaan om mijn moeilijkheden weg te denken:

De gigantische ruzie met mijn familie: Ik héb geen familie, nooit gehad

De zwangerschap van een 16-jarig nichtje: een nieuwe kindje in de familie is altijd welkom.

Mijn oom die stervende is: tja, dat hoort bij de ouderdom.

De hypotheek die over twee maanden niet meer kan betalen: komt tijd, komt raad.

De scheiding van mijn zoon en zijn vrouw: ik mocht haar toch al niet.

Ik ben deze kerst helemaal alleen: Ik neem een handvol slaappillen en word na de kerst uitgeslapen wakker.

De kredietcrisis: Ik heb nu ook al geen geld en goederen.

Ik kan komend jaar niet op vakantie: Hier is ook mooie natuur.

De klimaatverandering: na mij de zondvloed.

Het resultaat van deze sessie was dat ik me helemaal leeg voelde van binnen. Eigenlijk had ik geen gevoel meer voor niets en niemand. Is dat misschien zorgeloos leven? Ik heb in ieder geval deze minpunten in mijn leven weggewerkt. Maar het duurde nog geen dag of er kwamen nieuwe moeilijkheden op mijn pad.

Mijn zoon die in scheiding ligt, woont weer op zijn oude kamer in mijn huis.

Ik ben mantelzorger geworden van mijn oude oom,

Er zijn ook enkele positieve veranderingen:

De ruzie met mijn familie is bijgelegd.

Met de kerst ben ik niet alleen, mijn zoon is er in ieder geval en de rest van de familie ook.

Mijn zoon betaalt mee aan de hypotheek

Mijn 16 jarig nichtje (inmiddels 17 jaar) gaat trouwen.

Ik ben nu een beetje verward, is dit een goede methode of niet?

Beste E,

Met die vakantie komt het ook nog wel goed en de rest wachten we gewoon rustig af.