Beste Fiena,

Graag wil ik je mening horen over een kwestie die me nogal dwars zit. Enerzijds moet ik er om lachen en anderzijds heb ik een slecht geweten. Het geval is dat ik op vakantie ben geweest met een goede vriendin. We zij allebei al op leeftijd (zij is 75 jaar en ik ben 72 jaar) We hebben allebei allerlei kwalen. Zij is doof en is slecht te been en ik ben zeer slechtziend en heb een versleten rug. Dus de blinde en de dove gingen samen naar Spanje. Voor ons allebei een avontuur. Ik had bijvoorbeeld nog nooit gevlogen. Ik kan over het algemeen goed met mijn gebreken omgaan. Mijn vriendin maakt zich overal zorgen over en is bang dat ze het niet aan kan. Het is eigenlijk in mijn ogen een beetje een zeur, maar wel een hele lieve zeur. Haar man is enkele jaren geleden overleden en hij legde haar in de watten. Hij behandelde haar eigenlijk als een klein kind, vond ik. Haar zoons hebben dat een beetje overgenomen en bellen haar rustig op om te vragen of ze ook goed uitkijkt met oversteken... Nu vraag ik je! Ik was dus niet van plan zo met haar te tuttelen. Ik kan niet meer lezen en heb nu het gesproken boek. Daar kan ik erg van genieten en ik wil dan niet gestoord worden. Ook was ik niet van plan om in ons appartementje te blijven zitten. Zij heeft een rijbewijs, dus ik wilde persé een auto huren. Na een beetje sputteren, werd er een auto gehuurd. We zijn goed aangekomen in ons huisje aan het strand. Alles perfect. Alleen, zij liet mij niet rustig luisteren naar mijn boeken. Dat was jammer. Ze had hier en daar een pijntje en ze maakte zich constant zorgen of ze het wel allemaal zou overleven. Ze kon niet goed ontspannen. Dat vond ik moeilijk om mee om te gaan. Tot...ik een idee kreeg. Ik zei dat ik kon healen, dus door handoplegging iemand van zijn pijn en rusteloosheid verlossen. Ik maakte er meteen een smeuïg verhaal van en zij slikte het als zoete koek. Zij vroeg mij of ik haar wilde behandelen. ‘Tja’, zei ik ‘daar moet wel altijd iets tegenover staan’. Geen geld want dan maakte ik misbruik van mijn gave. Maar ze moest een opdracht vervullen. In dit geval dertien verschillende plantjes in de omgeving gaan zoeken. Daarna moest ze twee uur rust nemen en vooral niet praten. Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb wat over haar hoofd en rug gestreken en met mijn handen gewapperd. Daarna moest ze de plantjes zoeken en twee uur rust nemen. Geloof het of niet, Het wonder gebeurde. Zij voelde zich als herboren. En ik ook want ik kon rustig mijn boeken luisteren.

Wat ik me nu afvraag is: heb ik mijn vriendin gewoon voor de gek gehouden of zou ik écht een gave hebben?

Beste V.

Misschien moet u een praktijk beginnen?

Succes, Fiena