Guus (48) en Diana (38) Halmans hebben in juni 2008 officieel een stichting opgericht om de armste kinderen in de Filipijnen te helpen om naar school te kunnen. Hun streven was 450 kinderen te voorzien van schoolspullen. Maar het liep uit de hand...

Waarom hebben jullie gekozen voor de Filipijnen?

Diana: “Ik ben daar geboren en ik woon nu ongeveer acht jaar in Nederland. Ik was op de Filipijnen wijkverpleegster en zag heel veel armoede. Vooral kinderen die niet naar school kunnen omdat hun ouders geen schoolspullen en schooluniform kunnen betalen. Zij hebben geen toekomst. Scholen worden door de overheid betaald maar de spullen moeten mensen zelf kopen. Het is vaak zo dat kinderen helemaal geen kleren en schoenen hebben. Als ik daar aan denk, word ik emotioneel en moet ik zelfs een beetje huilen. Mijn familie was niet heel arm maar zeker niet rijk. Ik kon wel gewoon naar school. De verschillen tussen heel rijk en heel arm zijn heel groot.”

Guus: “Voor dat we de stichting oprichtten, waren we ook al bezig met schoolspullen te geven. Er waren mensen hier in Nederland, die geld gaven en wij kochten de schoolspullen op de Filipijnen. Wij geven de mensen geen geld maar spullen. Voor € 3,50 kopen we daar een schooltas, meestal een rugzak, schriften, potloden, pennen, gum, slijper, kladblokken, etui, genoeg voor een heel jaar. ”

Hoe was het voor jou toen je hier kwam wonen?

Diana: “ Heel moeilijk. Gelukkig verstaan veel mensen hier de Engelse taal. Ik spreek nu natuurlijk Nederlands maar ik vind het Limburgse dialect soms nog moeilijk te verstaan. De cultuurshock was groot. Tegenover Nederland ga je daar een heel stuk terug in de tijd. Ik had al heel lang het idee om een stichting te beginnen en samen met Guus lukte dat.”

Hoe begon alles?

Diana: “Wij gingen tijdens vakanties daar al naar kleine dorpjes met kleine speeltjes en zakjes snoep voor de kinderen. Die dorpjes bestaan uit tien tot vijftien huisjes. Dat was gewoon om het gezellig te maken voor de kinderen.”

Guus: “Dat was voor ons ook heel erg leuk om te doen. We namen ook kip mee om te barbequen met alle volwassenen. Dit initiatief ging gewoon van ons zelf uit.”

Vertel iets over de stichting?

Guus: “We hebben vrienden en kennissen onze plannen voorgelegd en gevraagd om ons te steunen. Tijdens een vergadering hebben we onze doelen op papier gezet, een bestuur gekozen en verder alle officiële dingen geregeld voor het oprichten van een stichting.

Diana: “Er waren veel mensen die mee wilden helpen. Op die manier komt er meer geld bij elkaar en kunnen we meer doen.”

Welke zijn jullie doelstellingen?

Diana: “Zorgen voor schoolspullen zodat kinderen naar school kunnen maar ook de bouw van een kantine realiseren voor lees en andere activiteiten om de algemene ontwikkeling te stimuleren. We gaan een extra klaslokaal aanbouwen in een ander deel van de Filipijnen. Daarnaast zijn we bezig met de bouw van een baby- en kinderziekenhuis met een spreekkamer, onderzoekkamer, toiletten, zusterpost, kinderspeelhoek en slaapzaal. . De gezondheidszorg is daar volstrekt ontoereikend. De gemiddelde kosten voor een ziekenhuisopname bedraagt drie maandlonen. Met de komst van ons ziekenhuis wil de stichting in samenwerking met de gemeente gratis consult en hulp geven aan kinderen of moeders zodat zij veilig kunnen bevallen.”

Hoe kunnen mensen helpen?

Guus: “Voor 50 euro kan een kind een jaar naar de basisschool, voor 60 euro naar de hogere school. Het kind krijgt dan alle spullen waaronder een schoolunifrorm, die nodig zijn om naar school te gaan. Via foto’s stellen wij de kinderen aan de sponsoren voor, inclusief een korte beschrijving. De sponsor kiest een kind dat hij wil helpen. Het kind schrijft twee keer per jaar een brief naar de sponsor en deze krijgt de schoolrappporten te zien. In 2010 kunnen we meer dan 1100 kinderen naar school laten gaan!”

Diana: “Maar ook donateurs die één euro per maand overmaken zijn zeer welkom. Als we veel donateurs krijgen, wordt het vanzelf een aardig bedrag.”