Albert Rongen (62) werd 10 jaar geleden ontslagen. Hij is, na van de schok bekomen te zijn, niet bij de pakken neer gaan zitten. Hij is (nog meer) vrijwilligerswerk gaan doen. Slachtofferhulp was een uitdaging. Sinds ruim acht jaar doet hij daar zijn werk, een organisatie waar steeds meer behoefte aan is.

Wie komen in aanmerking voor slachtofferhulp?

“Slachtofferhulp krijgt via de politie, met toestemming van het slachtoffer, de gegevens door. Vervolgens wordt het slachtoffer door ons telefonisch benaderd. Als deze persoon hulp van ons wil wordt er een geschikte vrijwilliger gevraagd. De vrijwilliger heeft altijd de juiste interne opleiding(en) gevolgd. De vrijwilliger heeft de vrijheid om ‘nee’ tegen een zaak te zeggen. Onze vrijwilligers besteden gemiddeld 10 uur per week aan hun zaken.”

Waarom heb je gekozen voor dit vrijwilligerswerk?

“Samen met, een groot aantal collega’s werd ik ontslagen bij Solvay. Ik was toen 52 jaar. Dat gegeven had veel impact op mijn leven. Ik deed toen ook al vrijwilligerswerk bij meerdere verenigingen maar zocht na ongeveer een jaar werkeloosheid naar een zinvolle invulling. Via een advertentie in een lokaal blad zag ik dat Slachtofferhulp vrijwilligers kon gebruiken. Ik heb me aangemeld en kreeg een intake-gesprek. Voor mij was het een avontuur. Ik vroeg me af of ik met dit werk uit de voeten kon. Ik ben met de opleiding gestart.”

Is het een voorwaarde om een opleiding te doen?

“Ja, het betreft een algemene opleiding. Ik moet zeggen dat ik het heel goede opleiding vind. Je leert in eerste instantie hoe je de eerste opvang van mensen moet aanpakken, welke sociale vaardigheden je daar voor nodig hebt. Daarnaast leer je veel over wetgeving, vooral strafrecht. “

Wanneer komt dit aan de orde?

“Belangrijk voor mensen die b.v. mishandeld zijn. Maar ook bij problemen van mensen die in aanraking komen met inbraak. Slachtofferhulp kan mensen begeleiden hoe zij schade kunnen claimen. Naar gelang je eigen interesses, kun je je gaan specialiseren en daarvoor kun je cursussen volgen. Ik heb bijvoorbeeld een cursus ‘Rouw en verlies’ gedaan. Ik heb ook de cursus ‘Voegen’ gedaan, nodig bij schadeclaims in het strafrecht.”

Bestaan er eenvoudige zaken?

“Een inbraak wordt soms gezien als een eenvoudige zaak maar dat valt vaak tegen.

Ieder geval is weer anders. Mensen reageren allemaal verschillend op een inbraak. Ook de omstandigheden zijn altijd anders. Zijn de mensen niet thuis tijdens de inbraak of juist wel. Dat maakt veel verschil. Naargelang je ervaringen op doet in dit werk, mag je steeds moeilijker en ingewikkelder gevallen begeleiden.“

Hoe gaat een en ander in z’n werk?

“Meestal met aangeven bij de politie. De meeste mensen zijn nog nooit in aanraking met de politie geweest en weten niet wat er precies gaat gebeuren. Ze willen op de hoogte gehouden worden van de voortgang. Ze weten vaak weinig over de mogelijkheden die de politie heeft. Daarover kan ik de mensen voorlichting geven. Ik kan ze uitleggen waarom een zaak geseponeerd wordt vanwege ‘geen bewijs’. Vaak heel frustrerend. Ik bied ook begeleiding als de zaak naar het Openbaar Ministerie en de rechter gaat.”

Bieden jullie ook emotionele steun?

“Dat gebeurt zeker, vooral vlak na een gebeurtenis. De arm om de schouder, het luisterend oor. Ik begin met te luisteren naar het verhaal. Ik stel vragen waar de mensen zelf nog niet bij hebben stilgestaan. Ook over de reactie van hun omgeving. Die reacties kunnen heel vervelend zijn. Het slachtoffer krijgt soms de schuld, had je maar niet...alleen in het donker...enz. Bij inbraken worden soms spullen mee genomen waar emotionele waarde aan gehecht wordt. Ook dat het eigen thuis niet veilig bleek, is moeilijk te verteren. Gevoelens van angst en machteloosheid zijn gevolgen. Ik kan uitleggen dat deze gevoelens normaal zijn en bij deze situatie horen. Ook de erkenning dat ze slachtoffer zijn, kan helpen in de verwerking.”

Voor wie is dit vrijwilligerswerk geschikt?

“De persoon moet mensen willen bijstaan, vooral tijd hebben. Een of meer opleidingen willen volgen.