Trees Zoetbrood-Hofman (55) is er vanaf het begin bij. ’t Paradies, hét ontmoetings- en dienstencentrum voor 55-plussers in de Munsterstraat ging 10 jaar geleden van start met enkele activiteiten. mét Trees. Zij is nog steeds even enthousiast en zij zet zich bijna dagelijks met hart en ziel in. ‘t Paradies met al zijn activiteiten is inmiddels niet meer weg te denken.

Vertel iets over jezelf?

Trees: “Ik ben in de Voorstad in Roermond geboren. Daar heb ik mijn hele jeugd gewoond. Heel graag gewoond! Het was toen een heel gezellige buurt. Wij, kinderen, speelden buiten en onze ouders zaten naast de voordeur op een stoel en hielden ons in de gaten. Iedereen hielp elkaar. Dat was heel gewoon.”

Heb je nog contact met vroegere buurtgenoten?

“Met mijn man Ben! Hij was mijn buurjongen. Er werd door de omgeving al vroeg gespeculeerd dat wij wel met elkaar zouden trouwen. Men dacht dat ‘het wel wat zou worden’ met ons tweeën. We liepen altijd samen naar school, we zaten samen op een clubje en bij het zangkoortje. We zijn inmiddels 33 jaar getrouwd en we hebben twee kinderen, een dochter en een zoon en een kleinzoon, Dani.”

Heb je altijd gewerkt?

Nee, ik ben huisvrouw geweest tot de kinderen naar het voortgezet onderwijs gingen. Voor mijn trouwen heb ik bij Utens in de winkel gewerkt. Een hele leuke tijd.

Op een gegeven moment ben ik gaan solliciteren. Mijn hart lag altijd al bij ouderen. Om daar iets voor te betekenen. Dat heb ik van thuis uit meegekregen, ze zijn allemaal heel sociaal. Ik heb gedurende vijf jaar mijn ouders verzorgd, Dat was vaak zwaar maar ik heb het graag gedaan. Ze zijn nu al jaren geleden overleden.”

Hoe kwam je bij ‘t Paradies terecht?

‘Ik ben, toen nog, naar het Arbeidsbureau gegaan en daar werd mij een id-baan aangeboden. Ik wist eigenlijk niet wat dat inhield maar nam deze baan met beide handen aan. Via het CMAD kwam ik dus bij ’t Paradies terecht. Inmiddels wordt het Paradies ondersteund door Wel.kom en is dat mijn werkgever. In juni 1999 ben ik begonnen met het maken van informatiemappen over ’t Paradies. De bouw van ’t Paradies was net begonnen. Ik stond op info-markten om bekendheid te geven aan ’t Paradies en ook om vrijwilligers te werven. Ik woonde Vrijwilligersbijeenkomsten bij, hielp de post verzorgen. Ik moest mijn café-diploma halen, dat was een vereiste, later ook nog het diploma sociale hygiene. Ik heb beginnerscursussen gevolgd voor de computer. Daar ga ik binnenkort weer mee verder. Toen ’t Paradies bijna klaar was, hadden zich de allereerste bewoners al gevestigd: een nestje met vogeltjes!. In juni 2000 zijn we officieus open gegaan. De koffie ging in plastic wegwerp bekertjes omdat het servies nog niet binnen was. We schreven alles handmatig op omdat er nog geen kassa was. De vrijwilligers werden in groepen onderverdeeld, gastvrouwen, activiteitenbegeleiders, beheerders enz. Toen is het alleen maar gegroeid.”

Welke functie heb je nu?

“In 2008 verdwenen de id-banen en toen heb ik een reguliere baan aangeboden gekregen als beheerder-activiteitenbegeleider . Dus dat geluk dat dit mogelijk was, heb ik gehad. “

Welke is jouw taak tegenwoordig?

“Ik heb met alle vrijwilligers, dat zijn de mensen die ’t Paradies in stand houden, een goede band opgebouwd. Als beheerder vind ik heel belangrijk, dat de samenwerking goed is. Ik krijg vaak te horen dat ik de spil van het geheel ben, dat is een mooi compliment. Ik heb twee collega beheerders. Op dit moment zijn er 110 vrijwilligers en de activiteiten groeien nog steeds. Mijn taak is onder meer om altijd in te springen waar ik nodig ben. Of dat nu het aansluiten van een nieuw vat bier is of achter de bar inspringen, maar ik ben ook verantwoordelijk voor de zalenverhuur, ik beheer het kasgeld. Ik heb bijvoorbeeld een cursus gevolgd om een defibrillator te kunnen bedienen. Ik werk vier dagen per week. Alleen op vrijdag ben ik er niet. Een keer in de drie weken ben ik er op zaterdag of zondag.”