Har Krauth (59) werkt al 45 jaar bij dezelfde baas. Hij is ook al vele jaren getrouwd met Marlies. Ze hebben samen twee zonen, Marcel en Mark.

Hoe is je carriere begonnen?

Har: “In 1961 was ik veertien jaar en ik wilde niet meer naar school. Ik wilde geld verdienen net als mijn vrienden. Dat was in die tijd heel normaal. Een vader van een vriend werkte in een glasbedrijf in Roermond, toen nog op de Minderbroedersingel. Ik ging eens kijken en die vader vroeg of dit werk niets voor mij was. Ik dacht: “Nou, glas....alla, ik probeer het. Dus zo ben ik glaszetter geworden.”

Werd je meteen al glaszetter?

Marlies: Nee, daar ging wat aan vooraf. Hij mocht de fabriek vegen. Als dat klaar was en hij had niets meer te doen, gooiden de collega’s de rotzooi weer op de grond en kon hij opnieuw beginnen.”

En toen?

Har: “Op een gegeven moment mocht ik eindelijk glas gaan zetten. Vooral in de nieuwbouw. In die jaren werd de Donderberg gebouwd. Het begon met de flats. Daarna volgden de huizen. Het was een gigantisch project. Maar we werkten in heel Limburg.”

Het bedrijf groeide?

Har:” We kregen te maken met de energiecrisis in de jaren zeventig. Veel mensen gingen over op dubbel glas. De ruiten die ik in de jaren zestig geplaatst had, werden vervangen door dubbel glas. Als je dat deed, kreeg je subsidie. Dat betekende dus weer veel werk. De bestaande kozijnen werden vervangen, er moesten aanpassingen worden gemaakt in de betimmering. Toen werd ik dus ook timmerman!”

Bleef je werk houden?

Har: “In de beginjaren tachtig ging het bedrijf over op kunststofkozijnen. Toen moest ik de dubbele ruiten er weer uithalen en kunststofkozijnen plaatsen. Dus ik kwam voor de derde keer in veel woningen.”

Hoe sta je daar tegenover?

Har: “Er zijn prachtige kunststof kozijnen en deuren te koop. Ze hebben een goede uitstraling en je hebt er heel weinig onderhoud aan. Je ziet geen verschil meer met hout. Ik vind het prachtig materiaal.”

Heeft Har plezier in zijn werk?

Marlies: “De mensen waar Har gewerkt heeft zijn heel tevreden. De zaak krijgt wel eens brieven daarover. Daarom heb ik ook de brief naar De Trompetter geschreven omdat ik Har een kandidaat voor deze rubriek vind. Hij heeft altijd graag en hard gewerkt. En al zo lang. Ik ben trots op hem.”

Har: “Als ik dit werk niet graag zou doen, zou ik het niet zo lang hebben vol gehouden. Het is zwaar werk, dat wel en ik begin mijn leeftijd te voelen. Mijn baas heeft geregeld dat ik een dag minder ga werken en hij zoekt uit of ik in de VUT kan. Daar heb ik al die jaren mijn betalingen aan gedaan en nu is het afgeschaft. Dat is niet eerlijk.”

Dus je krijgt alle medewerking van je baas?

Marlies: “Ja zeker, hij wordt gewaardeerd. Toen Har veertig jaar bij het bedrijf werkte, heeft hij een geweldig feest gehad. Had niet mooier gekund.”

Har: “Daar heb ik echt van genoten. Alles er op en er aan. Nu met mijn vijf en veertig jarig jubileum werden Marlies en ik uitgenodigd door mijn werkgever voor een etentje. Een geweldige avond gehad met de directie. Magnifiek!