Meta Kierkels (31) zelf moeder van Jort (3) en Phileine (1,5) heeft een eigen praktijk in Nederweert. Zij helpt ouders met opvoedproblemen door met ouders te werken, cursussen te geven aan groepen en te werken met professionals zoals groepsleiders en leerkrachten.

Hoe wordt iemand opvoedkundige?

“Ik heb er voor gestudeerd, pedagogiek en de opleiding ‘Fluisterkind’ om mijn opleiding te verdiepen. Deze opleiding gaat er van uit dat kinderen hun ouders gelukkig willen maken en andersom ook. Kinderen laten dat soms zien op een manier die ouders niet begrijpen.”

Leg eens uit?

“Kinderen communiceren op een andere manier dan volwassenen. Ik probeer ouders te helpen hun kind te helpen. Want kinderen hebben altijd goede bedoelingen met hun ouders. Dat laten zij aan ouders weten door een bepaald gedrag, in hun spel of met ziekte. Voor ouders is het soms moeilijk te begrijpen waarom hun kind een bepaald gedag vertoont. Ik ben gespecialiseerd in jonge kinderen tot een jaar of vier.”

Welke zijn veel voorkomende vragen van ouders?

“Waarom plast hij/zij nog steeds in zijn broek? Waarom huilt mijn kind altijd? Waarom is hij/zij zo verlegen? Mijn kind heeft heel vaak buikpijn maar er zijn geen lichamelijke oorzaken of mijn kind heeft astma of baby’tjes spugen veel of kinderen willen niet slapen of mijn kind concentreert zich moeilijk.”

Hoe gaat het dan verder?

“Ouders vertellen mij de klachten. Ik ‘vertaal’ dit gedrag. Ik ben als het ware een tolk voor de kinderen. Een voorbeeld: een broertje en een zusje maakten heel veel ruzie. Deze kinderen waren dit gedrag van de een op de andere dag gaan vertonen. Met name het jongetje begon zijn zusje te slaan. Al pratende werd duidelijk dat de relatie tussen vader en moeder was veranderd. Vader zag zijn vrouw ‘niet meer zitten’ en was haar anders gaan benaderen. Vader deed moeder eigenlijk ‘pijn’. Het zoontje nam onbewust dit gedrag over en deed zijn zusje pijn. Bij vader viel het kwartje meteen en hij kon zijn gedrag naar zijn vrouw toe veranderen. Vanaf dat moment hield het slaan op.”

Lijkt het op opvoedprogramma’s op tv?

“Nee, eigenlijk niet. Ik kies voor twee sporen: ouders iets leren en ouders helpen hun kinderen iets te leren. Daarbij kun je soms gebruik maken van belonen. Maar het idee van alleen een systeem van straffen en belonen vind ik onrecht doen aan het kind. Een moeder zei tegen haar kind: ‘Je mag je mond open doen als je iets leuks te vertellen hebt en anders niet.’ Dus met andere woorden, je angsten, boosheid en verdriet wil ik niet horen...Datzelfde zeg je als je werkt met belonen. Alleen positieve, leuke dingen worden beloont met aandacht. Door zijn gedrag zegt een kind iets tegen zijn ouders. Door alleen straffen en belonen kun je voorbij gaan aan de intentie van een kind en kijk je alleen naar hoe lastig het gedrag van een kind voor zijn ouders is. Ouders moeten hun kinderen ‘voorleven’. Zorg dat jezelf gelukkig bent, dan is je kind ook gelukkig.”