Hallo Moon,

Afgelopen week kreeg ik ‘moeilijk’ bezoek van familie uit Amerika. Het is een achternichtje met haar man van rond 55 jaar. Zij spreken geen Nederlands en ik dus een klein mondje Engels. Om stiltes en communicatie moeilijkheden te voorkomen, nodigde ik de rest van de Nederlandse familie ook uit. Sommigen spreken nog minder goed Engels dan ik en anderen vele malen beter. Daar was mijn hoop op gevestigd zodat er een goed gesprek van de grond kon komen. Dat gebeurde gelukkig ook. Het werd zelfs heel gezellig. Ik ken mijn achternicht en haar man oppervlakkig van andere bezoekjes. Ik dacht over ze na en kwam al snel tot de conclusie dat ze misschien wel vegetarisch waren. Ik bedacht om voor alle familieleden een vegetarische soep te maken. Op die manier kon ik de plank niet mis slaan. Verder bedacht ik in plaats van vlaaien, beschuitjes met aardbeien te serveren.

Kimberly en James bleken geen vegetariërs te zijn maar nog erger: veganisten. Dat wil zeggen dat ze totaal geen dierlijke producten ook geen melkproducten, boter, eieren en vis tot zich nemen. Wat was ik blij dat ik gekookt had wat ik gekookt had. Stel je voor dat zij mijn vlaaien niet hadden gewild (boter, eieren) of bijvoorbeeld kippenpoten of goulash hadden afgewimpeld? Wat zou dat een ongemakkelijke situatie zijn geweest. Ze aten wel drie borden soep, mondjesmaat aardbeien, geen wijn of pils, dat dan weer niet. Terwijl ze met de trein terug naar Venlo gingen waar ze logeerden. Het was meer geluk dan wijsheid dat ik met mijn menu in de roos heb getroffen. Toch schaar ik het stel onder de noemer: ‘moeilijk bezoek’.

Het geeft een gastvrouw/heer geen voldoening als de met veel liefde toebereide maaltijd geen eer wordt aangedaan. Om die reden heb ik familieleden waar Kimberly en James ook op visite gaan, gewaarschuwd dat het veganisten zijn, eigenlijk gewoon freaks, maar wel heel aardige. Het gekke is dat als ik vreemde mensen ontmoet, ik dan denk: drinken ze koffie of thee? Ik gok zeer zelden verkeerd. Het is zoiets als honden of kattenliefhebbers. Twee verschillende soorten mensen.

Tot weer eens iets is,

Mar

Hallo Mar,

Ja, ik heb ook altijd moeite met vegetariërs, laat staan met veganisten. Ik zou geen enkel risico nemen en die gewoon een bak hooi voorzetten, dat is in elk geval plantaardig, ook al is het dierenvoer. Op feesten maak ik altijd apart iets klaar voor de vegetariërs. Eerst waren dat er wel zes in onze familie maar vier zijn er alweer van hun geloof gevallen. Ik zet er dan altijd een kaartje bij: Alleen voor vegetariërs, maar als ik bij het buffet aankom, hebben de carnivoren het vleesloze gerecht weggesnaaid. Voor de arme principaal blijf niks anders over dan wat konijnenvoer en een gevuld eitje. (als ze geluk hebben).

Gisteren heb ik gepokerd met ons pokerclubje. Dit doen wij al acht jaar, zo eens in de twee maanden, met veel biertjes, een kaasje en een worstje, een chippie en een nootje. Ik ben de enige vrouw tussen tien kerels. Ik kan het niet zo goed, hoor, ik heb geen pokerface en als ik bluf zit ik zenuwachtig te tikken, krijg een opvlieger van de spanning en voel ik me een beetje schuldig. Als ik een wijntje opheb, wordt ik nogal loslippig, en zeg, als ik bijvoorbeeld twee boeren heb: Ze zijn op zoek naar een vrouw of met twee achten: He, het gaat sneeuwen. Twee achten zijn in de pokerwereld ‘snowmen’. Soms zit ik per ongeluk achter een giga stapel fiches, dan zit ik te stuiteren van plezier, neem de meest rare risico’s en maak de mannen helemaal gek. En als ik weer eens verlies, ach... We betalen 2,50 voor een potje. Stappen is veel duurder en veel minder leuk.

Ik ga strijken! Doei!

Moon