Hallo Moon,

Zoals je misschien wel weet, ben ik iemand van de lijstjes. Gedurende dat de jaren verstreken, werd ik steeds vergeetachtiger. Soms bedenk ik iets en twee minuten later weet ik niet meer wat ik bedacht had. Alleen dat het een fantastisch idee was. Dat frustreert me. Dus ik hou lijstjes bij van ideeën en een to-do-list. Steeds als me iets invalt wat ik nodig moet doen, schrijf ik het op zo’n klein blokje met plakrandje. Ze liggen overal, ook naast mijn bed. Want ’s nachts heb ik goede ideeën die ik ’s morgens niet meer kan terughalen. De lijsten worden steeds langer naarmate de dag verstrijkt. Dagelijks kan ik iets wegstrepen soms zijn er van die dagen, dat ik niets kan doorstrepen. Ik heb bijna nooit lijstjes waar alleen maar dingen zijn doorgestreept. Dat is trouwens een heerlijk gevoel. Iets doorstrepen! Vooral als het een lastig klusje is dat er dagen, soms wekenlang op staat. Dat voelt als een overwinning. Op mijn lijstje van vandaag staan gemakkelijke opgaven zoals: planten water geven, apotheek bellen voor medicijnen, condoleance kaart kopen. Maar ook een oud-collega bellen die plotseling haar baan heeft opgezegd en nergens blijkt uit dat ze een andere baan heeft. (zou ze ziek zijn?). Ik moet ook alle medeclubleden bellen voor een nieuwe afspraak. Maar dat doe ik morgen... Als ik een feest geef of de kerstdagen staan voor de deur met de familie, maak ik lijstjes met de boodschappen. Ik heb deze lijsten van voorgaande jaren bewaard en dat is heel handig. Ik kijk naar vorige jaren wat ik gekookt en ingekocht heb. Op die manier hoef ik het wiel niet opnieuw uit te vinden. Ik vermeld ieder jaar wat er teveel is ingekocht en wat erg in de smaak viel. Het is confronterend om zwart op wit te zien, wat ik niet heb gedaan maar wat ik wel had moeten doen. De vervelende opgaven blijven iedere dag weer terugkomen, ze gaan niet vanzelf weg. Het fijne van lijstjes is dat ik niets hoef te onthouden. Het nadeel is, denk ik, dat ik niks meer kán onthouden.

Gelukkig sta jij altijd op mijn lijstje,

Mar

Hoi Mar,

Lief van je hoor, maar je streept mij ook even vrolijk weer door, haha. Het lijkt bij jou soms wel op een horecagelegenheid met een ondernemingsplan....Ik ben niet van de lijstjes, ik ben meer van de ZIN. Een lijstje impliceert MOETEN en ik ben allergisch voor moeten. Ik móet mijn werk goed doe, ik móet mijn levende wezens verzorgen en ik móet naar de WC. Daar heb je alles mee gezegd. Als ik een heleboel hondenharen op de tegelvloer zie liggen dan krijg ik zin om te stofzuigen en te dweilen. Maar dat mandje strijkwas kan best nog een dagje liggen, hoor. Als ik er geen zin in heb, doe ik het niet. Erg hé? Maar wel zoals ik het wil en niet zoals de rest van de wereld vindt dat het hóórt. Gelukkig heb ik een hele gemakkelijke man. Zijn ex was “poetskrank’, die stofzuigde vier keer per dag het huis, en als er bezoek zich aan meldde, begon ze weer van voren af aan. Je begrijpt, het geluid van een stofzuiger jaagt hem mijn stoffige gordijnen in. Sinds mijn beetje borstkanker leef ik erg op het moment. Ik kijk niet verder dan een dag vooruit en als er op mijn kalender veel geschreven staat maakt dat mij onrustig. Deze week stond er veel gekriebel op: werken , apotheek, tandarts, tandarts, lunch bij broer, werken, etentje en bowlen werk Bert , werken. Dit vind ik niet fijn. Ik ben gewoon erg moe, of lui, Daar ben ik nog niet over uit. Ik heb een mannetje via WOW-deal besteld, die komt dinsdag al mijn ramen wassen. Dan móet ik thuisblijven en opletten of hij goed zijn werk doet. Vermoeiend hoor.

Have fun!

Moon