Jo (64) en Sylvia (50) Opbroek houden van dieren. Dat hebben ze wel bewezen. Ze beheren de kinderboerderij aan de Terbaanseweg. Ze hebben er alles voor over. Dat is te zien. Ze hebben eer van hun werk.

Hoe zijn jullie beheerders van de kinderboerderij geworden?

Jo: “De kinderboerderij bestaat nu acht en twintig jaar. Ik ben samen met Koos van Velthoven een van de oprichters. Het terrein kwam vrij (daar stond vroeger de Edah) en de stichting van de Donderberg heeft bedacht dat op die plek een kinderboerderij zou komen.”

Hoe is de boerderij ontstaan?

Jo: “De hokken werden gebouwd van oude planken en oude omheiningen. De dieren kregen we van de boeren. Zo krijgen we de dieren nog steeds. Soms komen we bij een boer en die heeft nog een geitje staan. Hij geeft het dan aan ons. Ook kinderboerderijen onderling ruilen dieren. Wat de een te veel heeft, heeft een andere boerderij te weinig. We hebben één grote wens: een Shetlandse pony die lief voor kinderen is....”

Is het jullie werk?

“Het is puur vrijwilligerswerk. Wij zijn er iedere morgen om de boerderij te openen en de dieren te verzorgen. Magnifiek om te doen!

Sylvia’ Ik werk sinds ongeveer tien jaar met Jo mee. Ik was altijd al gek op dieren. Toen ik met Jo samen ging wonen moest hij mijn kat ook nemen, anders kwam ik niet!”

Is het in ieder jaargetijde leuk werk?

Jo: “We hebben een fijn beheerdershok met verwarming en toilet en een grote tafel. We kunnen koffie zetten en onze meegebrachte boterhammen eten. Het water voor de beesten kan nooit bevriezen omdat we het binnen zetten. Iedere middag gaan we dan vers water aan de dieren geven.”

Hebben de dieren goede onderkomens?

Jo: “In het begin was dat hommeles. Hier een spijkertje en daar een plankje. Ik heb me de vooral de laatste tien jaar ingezet voor goede onderkomens. Daar hebben we geld van de gemeente voor los gekregen. Daar heb ik me hard voor gemaakt.”

Zijn jullie tevreden met de hokken?

Sylvia: “Het ziet er uit heel mooi uit. Alle dieren hebben hun eigen hok, de ganzen, de schapen, de geiten, de kippen, de cavia’s, eenden de konijnen.”

Jo: “Ik maak en onderhoud de hokken helemaal zelf. Ook het terrein moet op tijd bijgezaaid worden.”

Zijn er nog meer vrijwilligers?

Sylvia: “Gelukkig nog twee, Angelique en Norman. Daar zijn we heel blij mee. We werken heel goed samen, we hebben dezelfde ideeën over de verzorging. Wie aan de kinderboerderij komt, komt aan ons.”

Wat is minder leuk?

“Soms worden dieren over de afrastering gezet die men niet meer wil. Wij zijn geen opvang. Dat kan dus niet. Laatst liep er plotseling een knalrood geverfde haan op het terrein. Men had ook nog zijn poten vastgebonden. Wie doet nu zo iets? Mensen gooien ook geregeld huisvuil over de draad. Wij moeten dat bijna dagelijks opruimen. Heel vervelend. Vooral plastic, beschimmeld brood en uien, de dieren eten dat en worden ziek.”