Als er iets te doen is in Herten, is St. Cecilia van de partij. (Foto: Sjoerd van Eck)

Sjoerd van Eck is pas 33 jaar en toch al 25 jaar met hart en ziel lid van deze fanfare. Het was eigenlijk vanzelfsprekend dat hij als kind lid werd. Zijn familie en vrienden waren ook lid, en dat zijn ze gebleven.

Hoe ging het in het begin?

Sjoerd: “Ik begon met blokfluit spelen zoals alle kinderen. Ik leerde daar de basis en na een jaar mocht ik bugel spelen. De hoofdmoot bij een fanfare bestaat uit bugels en daarbij werd gekeken of het instrument bij mij paste. Ik vond het een leuk instrument en heb het tot mijn vijftiende jaar gespeeld. Op mijn elfde jaar mocht ik bij het fanfarekorps terwijl ik toen nog geen diploma had. Ze vonden mij goed genoeg om te mogen instromen. Vervolgens kreeg ik een beugel. Toen deze er uit mocht, heb ik voor de trombone gekozen. Ik speel daarnaast basgitaar, gitaar, en ik zing in een band.”

Vertel iets over deze band? 

“Ik speel ook basgitaar en ik zing in de Hillstreet Band (de vertaling van Bergstraat in Merum waar we repeteren). We treden zes of zeven keer per jaar op. Bijna alle bandleden zijn bij de fanfare.”

Welke soort muziek speelt de fanfare?

“Een gevarieerd repertoire. Klassieke werken, ouvertures, populaire muziek, koralen. De muziekcommissie vergadert regelmatig en ideeën en voorstellen van de leden zijn altijd welkom. Daarnaast zijn we bezig met het project ‘The Maestro 2014’. Hier mogen mensen voor een jury ons dirigeren. De beste mag zich ‘The Maestro’ noemen.”

Ben je actief in de vereniging?

“Ik ben ook vice-voorzitter en heb de muziekcommissie onder mijn hoede. Ik ben sinds 2007 bestuurslid. Het is belangrijk om jongeren en kinderen aan te trekken om het voortbestaan te garanderen. Onze leden zijn over het algemeen vrij jong en we hebben een leuke jeugdgroep. Ons voordeel is dat we in Herten zitten, daar worden nog huizen gebouwd. Nieuwe leden zijn natuurlijk altijd welkom. Het is wel lastiger om mensen aan de vereniging te binden. Vroeger was het vanzelfsprekend dat kinderen bij de fanfare gingen of bij een sport. Meer keuzes waren er niet.”

Nooit gedacht om de fanfare te verlaten?

“Nee, nooit. Ook niet toen ik gedurende zeven jaar voor mijn studies in Breda woonde. Ik kwam ieder weekend terug voor de repetities. De reden was ook dat we een grote kern hadden van mensen van mijn leeftijd. Toen we vijftien waren is daaruit onze vriendengroep ontstaan en tot op de dag van vandaag gebleven. We hebben samen ook een joekskapel. Het is wel heel speciaal dat de meeste partners van deze vriendenclub ook lid zijn geworden van St. Cecilia. Mijn vrouw Anouk speelt tenor-saxofoon. Volgens mij zijn onze kinderen Jules en Noud ook muzikaal...”