Patrick van den Berg, trainer (39), Max Tollenaar, juniorspeler (15) en René Tollenaar, voorzitter (50) delen hun liefde voor de rugbysport. Ruig? Dat valt heel erg mee.

Hoe is de club ontstaan??

Patrick: “Onder deze naam bestaat de club een jaar of drie. In 1982 is een rugbyclub opgericht waaruit de huidige Bokkerijders zijn voortgekomen. Op een gegeven moment is er een aantal kerels die fanatiek zijn en met zo’n stomme ovalen bal over een veld willen rennen. Bij rugby moet de bal ook nog eens een keer achter de lijn van het doel gedrukt worden. Het veld is groter dan een voetbalveld, 140 meter lang.”

Waar kun je de club vinden?

Max::” Op het nieuwe terrein bij Kitskesberg, bij de EMS. Daar hebben wij ook ons clublokaal met kleedlokalen. We spelen geen competitie, daar hebben we te weinig teams voor. Maar we gaan geregeld naar toernooien in Duitsland.”

René:” Na een wedstrijd hebben we een zogenaamde ‘derde helft’ waarin de wedstrijd wordt besproken, er wordt gezongen en mensen worden in het zonnetje gezet. We hebben heel veel lol.”

Is het een ruwe sport?

Patrick: “Het is een contactsport, je mag elkaar dus aanraken. Er zijn wel een heleboel regels om te voorkomen dat er ongelukken gebeuren. Het lijkt ruig, het ís ook inderdaad ruig, maar je mag alleen maar aangeraakt, getekkeld worden, als je de bal in bezit hebt. Dan weet je dus dat je kunt verwachten dat een tegenstander aan je gaat hangen. In Australië wordt bijvoorbeeld heel ruw gespeeld. Dat zie je dan op tv maar zo wordt er bij ons echt niet gespeeld.”

Moeten jullie een speciale uitrusting aan?

Patrick: “In principe alleen een tandenbeschermer. Geen helm, geen schouderbescherming. De ‘watjes’ in Amerika dragen wel dit soort attributen. Als je tegenstanders met zulke harde plastic schouders rondrennen, zou ik ook een helm op willen! Wij dragen gewoon voetbalschoenen en een stevig shirt en broek.”

Waarom hebben jullie voor rugby gekozen?

Patrick: “Ik heb nog getwijfeld tussen hockey en rugby! Ik heb nooit spijt gehad van mijn keus. Ik speel al meer dan 25 jaar. Tot in de ereklasse toe. Tegenwoordig speel ik niet vaak meer, ik ben trainer.”

Max: “Ik was elf jaar toen ik bij de club kwam. Ik zat eerst op judo maar die club stopte. Toen heb ik voor rugby gekozen. In mijn leeftijdsgroep bij de junioren spelen op dit moment veertien man. We hebben 69 leden in alle leeftijden vanaf 5 jaar. Wat ik fijn vind is dat het een echte teamsport is. Het doet er niet toe wie het doelpunt maakt. Bij ons komt eerst het team en daarna pas de man.”

Wat vinden jullie belangrijk in de sport?

Max: “Dat je na de wedstrijd gewoon weer vrienden bent.”

René: “Tegenwoordig is op tv dat spotje dat ouders zich met de spelregels bemoeien. Dat herken ik helemaal niet. Bij ons is de scheidsrechter de baas, altijd. Wij leren de jeugd dat heel nadrukkelijk. Na afloop van een wedstrijd wordt altijd een erehaag gevormd voor de tegenstanders en de scheidsrechter.Ze krijgen applaus en een schouderklop. Dat is traditie bij alle rugbyclubs. Het is heel belangrijk dat er onderling respect is.”

Spelen ook dames mee?

René: Ja, sinds dit seizoen spelen bij ons drie dames mee. Gewoon met de heren. Ze doen het hartstikke goed. Mensen van elke leeftijd en elk postuur kunnen rugby spelen. Ze zijn allemaal nodig. We kunnen nog nieuwe leden gebruiken. Ik zou zeggen kom gewoon eens mee trainen. Dat kan iedere dinsdag om 19.30 uur.”

Max: “Ik vind het prima dat meisjes rugby spelen. Maar het interesseert me niet zo veel. Ik heb een vriendin!”